Արամ Ենոքյան. «Ինչ խոսք, ԵԽԽՎ նստաշրջանում գործող նախագահի ելույթի առանցքը կազմելու է իշխանությունների կողմից Հայաստանի ժողովրդավարացմանն ուղղված քայլերի և «հաջողությունների» թվարկումը` Վենետիկի հանձնաժողովի բովով անցած նոր Ընտրական օրենսգիրքը, մարտի 1-ի գործով լրացուցիչ քննություն սկսելը...»։

Սարո Սարոյան. «Հայտնվելով արաբական աշխարհի հեղափոխական իրադարձությունների հորձանուտում, որտեղ նկատվում են առանձին իսլամական երկրների ու ռազմաքաղաքական միավորումների, ինչպես նաև մեծ տերությունների համագործակցության նոր տարրեր...»։

Վարդան Մխիթարյան. «Այսօր ՀԱԿ որոշ առաջնորդներ «երկխոսության» շրջանակներում, հանրահավաքին բազմություն հավաքելու համար այնպիսի հայտարարություններ են անում, որ հիշեցնում են հայտնի անեկդոտի երիտասարդին»։

Վարդան Մխիթարյան. «Ամենահետաքրքիրն այն է, որ այսօր վարչախումբը չունի նույնիսկ նրանց աջակցությունը, ովքեր ժամանակին Սերժ Սարգսյանին օգնեցին զբաղեցնել նախագահի պաշտոնը»։

Գեղամ Նազարյան. «Գաղտնիք չէ, որ վարչախմբի հույսը հիմա Հայ ազգային կոնգրեսի հետ դաշինքն է, բայց մեծ արագությամբ իր համախոհներին եւ աջակիցներին կորցնող այդ կառույցի հետ հույսեր կապելն անհույս գործ է»։

Վարդան Մխիթարյան. «Տեր-Պետրոսյանը խոստանում էր կազմաքանդել բուրգը և ապահովել «Սերժիկ, հեռացի՛ր» կարգախոսը, այնինչ շարժվում է «Հավերժ Սերժիկի հետ» ծրագրով»։

Գևորգ Լալայան. «Գալիք տարում, երբ ոչ խերով-բարով թևակոխենք $ 3,5 միլիարդի հասնող արտաքին պարտքի սպասարկման ակտիվ փուլ` տարեկան շուրջ $ 200 միլիոն, հոգսերի բեռը, թերևս, ավելի է ծանրանալու միջին վիճակագրական հայաստանցու վտիտ ուսերին»։

Հարութ Սասունյան. «Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանն անցյալ ամիս ամոթալի մի ելույթ ունեցավ Եվրոպայի խորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովում (ԵԽԽՎ)»։

Սարո Սարոյան. «Իսրայելի խորհրդարանում` Կնեսետում, քննարկվում է Հայոց ցեղասպանության ճանաչման հարցը: Այս քայլով Իսրայելը փորձում է Թուրքիային ետ պահել հակաիսրայելական նոր քայլեր ձեռնարկելու մտադրությունից

Գեղամ Նազարյան. «Մեկ բան ակնհայտ է. անկախ Կոնգրեսի և վարչախմբի ցանկությունից և կամքից՝ Հայաստանում գործընթացներ են սկսվել, որոնք փոխելու են առկա իրավիճակը»։

Աշոտ Մարտիրոսյան. «Մեր անկախության սերունդը, չունենալով ձևավորված լուրջ գաղափարական արժեհամակարգ, գտնվում է դեգերումների մեջ և իր հույսը երբեմն փորձում է կապել անգամ ամենահետամնաց պետությունների հետ, այլ ոչ թե հայրենիքի, քանի որ այստեղ նրանք փաստացի չունեն ինքնադրսևորվելու հնարավորություն»։

Հարութ Սասունյան. «Հակառակ ժողովրդի մեջ տարածված կարծիքին, խնդիրը պարզապես երկու հարուստ անձանց՝ Ջերարդ Գաֆեսճյանի և Հրայր Հովնանյանի միջև հակամարտություն չէր, ոչ էլ սոսկ տարաձայնություն ծրագրի չափի և ծավալի շուրջ»։

Վարդան Մխիթարյան. «Երբ ընդդիմադիր կոչված ուժի առաջնորդը իշխանափոխության անհրաժեշտության մասին խոսում է այնպես, ինչպես 70-ականների վերջին Լեոնիդ Իլյիչ Բրեժնևը՝ կոմունիզմի կառուցման մասին, ապա դա նշանակում է, որ այդ նույն ուժի ծրագրերը կտրուկ փոփոխության են ենթարկվել կամ էլ այդպիսին են եղել ի սկզբանե»։

Սարո Սարոյան. «Վերջին օրերին Վրաստանի խորհրդարանի օրակարգում է հայտնվել չերքեզների նկատմամբ Ռուսաստանի իրականացրած ցեղասպանության ճանաչման հարցը...»։

Գեղամ Նազարյան. «Վարչախումբը շարունակում է պատրաստվել հերթական վերարտադրությանը, իսկ Կոնգրեսն էլ իր գործողություններով նպաստում է այդ վերարտադրությանը»։

Վարդան Մխիթարյան. «Խորհրդարանական ընտրություններին մասնակցելու մեջ ոչ մի վատ բան չկա, կարելի է մասնակցել, բայց Կոնգրեսը, որն իր առջև ի սկզբանե խնդիր էր դրել կազմաքանդել ավազակապետությունը, պետք է հայտարարի, որ եթե խորհրդարանում չկարողանա մեծամասնություն կազմել, ապա, ինչպես Երևանի ավագանու ընտրությունների ժամանակ, այնպես էլ հիմա, հրաժարվելու է բոլոր մանդատներից»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Հիմա` որպես վանաձորցին վանաձորցու եմ հարցնում` դու «մուծիկուլի» բառը լսած կա՞ս: Եթե խառնակչություն, խոսք տանել-բերել չէր արածդ, ինչո՞ւ այն ժամանակ չխփեցիր չոքերիդ ու մոխիր չլցրեցիր գլխիդ, որ Քոչարյանի պես «մարդասպանը» շարունակելու է ապրել քո կողքին»։

Արման Սահակյան. «Երկու տարի առաջ, երբ ՀԱԿ առաջնորդը նոր էր սկսում իր «երկխոսության» էպոպեան, ընտրազանգվածին չվանելու և այն չկորցնելու համար ամեն հանրահավաքի իր ելույթի մեծ մասը նվիրում էր արդեն նախկին նախագահ Ռ. Քոչարյանին ու ... անվերջ պահանջում նրա հրաժարականը»։