Այսօր, երբ Եվրոպան հրաժարվում է առևտուր անել Ռուսաստանի հետ, թե՛ Ղազախստանը, և թե՛ Թուրքմենստանը հայտնվել են ծանր վիճակի մեջ:

Այս պահի դրությամբ, կարծես թե կուլիսային բանակցությունները հաջողվել են:

Հայաստանում է ոչ անհայտ Ժիրայր Լիպարիտյանը։ Մարդ, որն իր ողջ գործունեության ընթացքում կողմ է եղել Արցախը Ադրբեջանին հանձնելուն։

Որքան էլ իրավիճակը բարդ է, այս պահին գերխնդիրը ադրբեջանական խաղի կանոնների մեջ չներքաշվելն է։

Ապագայում Երևանի հանձնումը, եթե հիմա չկանխարգելենք, կլինի սրանց հրաժարականին չհասնելու ուղիղ հետևանքից։

Հոգեբանորեն չկարողացանք համակերպվել հաղթածի կարգավիճակին:

Այս ամենը կատարվում է թուրք-ադրբեջանական տանդեմի կողմից միջազգային հանրության և քաղաքակիրթ պետությունների աչքի առաջ:

Կամ առնվազն փոխլրացնում նրանց քայլերին:

Փաստացի տարածաշրջանի և ԵԱՏՄ երկրների համեմատ Հայաստանի կոմունալ ծառայությունների սակագներն ամենաբարձն են։

Եթե գաղափարն ընդունվի հանրային շրջանակների կողմից, հանկարծ չմտնենք քաղաքական խանդի ու մերկանտիլ հարցերի դաշտ։

Մեր երկիրն ունի քաղաքականապես պարալիզացված ղեկավար, ով փորձում է պարտվածի սինդրոմը կրել ոչ թե միայնակ, այլ այն բարդել բոլորիս վրա։

Հիմա էլ եկել է թե՝ Ադրբեջանը ստանձնած պարտավորությունը չի կատարել, բա դու ինչի՞ էիր օպերատիվ ամեն ինչ հանձնում։

Աջ կողմի նկարում ՀՀ վարչապետի տիկնոջ երեկվա հրապարակումն է, ձախից, երեկվա ՄԱԿ-ի գրասենյակի մոտի ակցիայից։

Այս ձևաչափով, բոլոր բուհերի ուսանողները պետք է կանգնեն ոտքի։

Այսօր ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարը, ինչպես նաև այլ մարմիններ պարզապես կոչով են հանդես եկել Լաչինի միջանցքը բացելու վերաբերյալ:

Հասկացե՛ք վերջապես, ողջ մարդկությունը, պետությունները, միջազգային հանրությունը հարգում և հաշվի է նստում ուժեղի հետ և արհամարհում ու խղճում է պարտված, օգնություն աղերսող ողորմելուն։

Նախագիծը, որն առաջարկում է ՔՊ-ն, ոչ միայն համարժեք չէ Ադրբեջանի կողմից այս օրերին Արցախի Հանրապետության դեմ լայնածավալ ագրեսիային, այլև վնասելու է այս հարցում արցախահայության իրավունքների, այդ թվում՝ ինքորոշման իրավունքի պաշտպանությանը։

Ընդդիմության նախագծի տեքստում, ի թիվս այլ շեշտադրումների, նաև գրված էր. «Այս և նմանօրինակ այլ ռազմատենչ և ակնհայտ ցեղասպան նկրտումներ ունեցող գործողությունները հերթական անգամ ապացուցում են, որ Արցախը չի կարող լինել Ադրբեջանի կազմում, արցախահայության կյանքի իրավունքի ապահովման միակ հնարավոր գրավականը Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի իրացումն է»: