Արցախից ուժ ենք ստանում, Արցախը մեր հաղթանակի սիմվոլն է ու միշտ այդպիսին լինելու է։

Սրանք շատ ներդաշնակ զույգ են՝ գլխակեր, հայատյաց, փողասեր, ագահ, անգրագետ, անբարոյական։

Դիմադրության և պայքարի ռեսուրսը չի սպառվել։

Ու իբր սա արվում է մարդկանց՝ ավել աշխատելու, քիչ պարապ մնալու, տնտեսությունը «թափից չքցելու» հիմնավորմամբ։

Չէ իսկականից, ուզում եմ հասկանամ, հույսներս ինչի՞ վրա է։

Ահա այն ամենը, ինչ դուք ուզում էիք իմանալ մեր հայրենասեր իշխանությունների մասին, բայց դեռ չգիտեիք։

Արդյոք արժե՞ր այդ ամենը սրան։

Ադրբեջանական պահանջների հանրայնացումը բավականին տեղեկատվություն է փոխանցում Ադրբեջանի հնարավոր ջանքերի և Հայաստանի նկատմամբ հավանական ագրեսիայի ուղղությունների մասին։

Ադրբեջանի ու Հայաստանի իշխանությունները վարում են հակառուսական քարոզչություն, կողմ են ՌԴ–ին մեր տարածաշրջանից հեռացնելուն, ինչը նշանակում է թուրքական գործոնի մեծացում։

Ինչպե՞ս բացատրել, որ ՀՀ արտգործնախարար կոչվածը հրաժարվեց մեկնել Մոսկվա՝ մասնակցելու եռակողմ բանակցություններին։

Հայաստանի՝ Մոսկվայում անցկացված հանդիպմանը չմասնակցելը ՌԴ ԱԳ նախարարի կողմից, անուղղակի կերպով, ներկայացվեց որպես առաջիկայում նոր սադրանքների հավանականության աճի սպառնալիք։

Այս ամբողջ աղետի միակ պատասխանատուն ներկայիս իշխանությունն է։

Առկա շրջափակումը ցայտուն կերպով հաստատեց մեր միտքը առ այն, որ այո՛ Հայաստանի իշխանությունները ձեռքերը լվացել են Արցախից:

Բա դիվանագիտությունը ո՞ր օրվա համար է։ Սրանից էլ լա՞վ առիթ։ Բա էլ որտե՞ղ ու ե՞րբ Հայաստանը պետք է այս պահանջը ներկայացնի։

Երկրի տնտեսությունը շարունակում է քայքայվել, քանզի մեր բիզնեսի մրցակցային պայմանները ավելի վատն են դառնում:

Դավիթ Բաբայանին էլ մի քիչ խելք ու խիզախություն։

Հիմա աշխարհը կրկին դառնում է քաոտիկ ու խառնաշփոթ, որտեղ թուրքական ծրագրերի համար գալիս է առիթը օգտագործելու և նիկոլի օգնությամբ մեր ժողովրդին լրիվությամբ հայրենազրկելու պահը:

Սա ծաղր է միջազգային իրավունքի, հումանիտար նորմերի, առհասարակ արդարության նկատմամբ..