Հավատացե՜ք, այդպես չէր լինի, եթե մենք ունենայինք գործող ազգային առաջնորդ...։

Չի՛ լինում այդպես. խաղաղությունը խոսք չէ, խաղաղությունը թուղթ չէ, խաղաղությունը գործողություն է։

Չեմ ուզում հավատալ, որ մեր ազգի մեջ այդքան դավաճաններ կան։

Բայց ինչ տարօրինակ զուգադիպություն։

Այս ամենի արդյունքում ռուսը կամ եվրոպացին մեր տարածաշրջանում կարող են դիրքեր կորցնել, իսկ մենք պետականություն։

Ադրբեջանի առաջ ստորանալով, զիջելով, հանդուրժելով խաղաղություն երբեք չի լինելու:

Ինչու մինչ այսօր Ադրբեջանը չի ենթարկվում նմանատիպ պատժամիջոցների, երբ խախտել է գրեթե բոլոր խաղի կանոնները, սկսած իր ներքին հարցերից, վերջացրած Հայաստանի դեմ քայլերով:

Սա այն դեպքն է,որ անկախ կուսակցական կամ այլ պատկանելիությունից, անձնական համակրանքներից, հակակրանքներից, բոլոր արժանապատվություն ունեցող քաղաքացիները պետք է պաշտպանեն Մալիշկայի տիկնոջը, քանի որ նա խորհրդանիշն է հայոց արժանապատվության։

Կլինի այդ կնոջը տնային կալանք տան ու արգելեն կառավարական ամառանոցից դուրս գալ...

Միայն կապիտուլյանտ Նիկոլը, որին դրսում ընկալում են որպես չհարգված և պարտված ղեկավար, ինքնահաստատվում է այստեղ՝ ինչ-որ բնակավայր գնալուց ձեռքերը գրպաններում դրած «զոնտիկ» բռնողով է շրջում...։

Միգուցե այն պատճառով, որ Նիկոլի և իր նմանների երջանկությունը կառուցված է տասնյակ հազարավոր ընտանիքների դժբախտությա՞ն վրա:

Թշնամու զինծառայողին բռնում են ոչ թե սահմանին՝ սահմանը հատելիս, բռնում են ոչ թե երկրի ներքին անվտանգության համար պատասխանատու ծառայությունները, այլ Աշոտավանի բնակիչները։

Այս երկակի ստանդարտներն ու մերոնց-մերոնց խաղն ի վերջո ջարդվելու է «թավշյա» տղաների ու աղջիկների գլխին։ Այդ ժամանակ նրանք անձրևանոցին փառք կարող է տան։

Իրանի հետ սահմանի մոտակայքում բարբարոսների նման ագրեսիվ վարքագիծը ուղիղ սպառնալիք է Թեհրանի համար։

Եվ այս ամենը հանուն մեկ մարդու շահերի պաշտպանության…։

Մի շաբաթ առաջ էր չէ՞, որ ամբողջ Սիսիանը «ապագա կա» գոռալով ընտրեց ՔՊ-ին։

Հետաքրքիր է, հաջորդ անգամ ադրբեջանցիները որտե՞ղ են հայտնվելու...։

Մաքսատնից պահանջում են տեխնիկական կարգավորման հավաստագիր։