Ասում է «...«Զանգեզուրի» միջանցքը բացվելու է, անկախ նրանից Հայաստանը դա ուզում է թե՞, ոչ»:

Փաշինյանին զուգահեռ ասուլիս է տալիս նաև Ալիևը։

Ամոթ ողջ հայ ժողովրդին։

Բանակցություններն է տապալել, դաշնակիցների ու գործընկերների հետ հարաբերությունները փչացրել, որ Ադրբեջանը կարողանա հարձակվի ու գրավի Հայաստանի հողերը։

Ենթատեքստերին պետք շատ է ուշադիր լինել:

Ահա, թե ինչ է լինում, երբ ազգայինը թուլանում է:

Նրա աշխատակազմից, ընտրողաբար, կապվել են ԶԼՄ-ների հետ և լրագրողների անուններ ճշտել, որոնք հավատարմագրվելու են ասուլիսին մասնակցելու համար, սակայն, կանխատեսելիորեն, այդ ցանկից դուրս են թողել մի շարք լրատվամիջոցների։

Պարզվում է՝ լրատվամիջոցներին ու հեռուստաընկերություններին ընտրովի են հավատարմագրել:

Մեր առաջ պետք է դնենք երկու պարզ և համեստ նպատակ՝ դիմադրել և խուսափել Արցախը Ադրբեջանի մաս ենթադրող որևէ փաստաթուղթ ստորագրելուց։

Սա ոչ թե մեզ է պետք ապացուցելու համար, այլ միջազգային հարթակներում հայկական փաստարկները ուժեղացնելու համար։

Ամենակարևոր ու առաջին խնդիրը մթնոլորտի փոփոխությունն է։

Սա մի իրականություն է, որը շատ նման է հեքիաթի:

Կարող է և պետք է որոնի նոր դաշնակիցներ, բայց կա մեկ բան, որ պետք է բացառի` Թուրքիայի դերի աճը մեր երկրում:

Այս նույն «հերոսները» ժամանակին ավտոերթ էին անում դեպի Արցախ, «հերոսաբար» գրավում ՊՊԾ գունդը։

Հերթական պատմական դժվար ժամանակներում ամենածանր բեռը նորից արցախցու ուսերին է:

ՀՀ իշխանությունը ոչ միայն միջանցքի բացման լուծումներ չունի, այլ նույնիսկ արտաքին աշխարհի հետ հետևողական աշխատելու որևէ լուրջ գործողություն չի իրականացնում:

Մեր կռիվը շարունակվում է. այս կռվում էլի՛ մենք ենք բանտարկվելու , էլի՛ մենք ենք կորցնելու, իսկ դուք շարունակելու եք հայրենիքի և վճռականության մասին տաք տեղերից խորհուրդ տալ և «վճռական» ստատուսներ գրել։

Նիկոլն ու իր հրոսակախումբը Արցախի 30-40 հզ հայերից չեն վախենում, այլ 10 մլն հայի սթափվելուց, գիտակցելուց են վախենում: