Մենք չենք դիմանում, քանզի դիմանալ, նշանակում է համակերպվել, թուլանալ... Մենք համբերում ենք, քանզի դա պայքար է։

Խաղի նպատակը անփոփոխ է` ինչքան հնարավոր է երկար մնալ իշխանության։

Այդ իշխանությունները իրենց հերթական խայտառակ ու բարոյական նորմեր չճանաչող գործողությունն արեցին։

Էս նիկոլիզմը, թվում էր թե, գոնե այս վիճակներում պետք է կենսունակ չլիներ:

Սրա հետևանքով Ադրբեջանն առանց խնդիրների ոչ միայն վերահսկում, այլ ցանկացած պահի Հայաստանից Արցախ մտնող էլեկտրագիծը շարքից հանելու հնարավորություն ունի։

Նայեք ուկրաինային և մոտավոր բազմապատկած պատկերացրեք` ինչի կարող է երկիրը հասցնել նոկոլը:

Ես այլ նման պետություն չգիտեմ, որ իր հայրենակիցներին թողնի բախտի քմահաճույքին, ցեղասպանության վտանգի տակ։

Որքան էլ ոմանց ականջահաճո չթվա, բայց մեր իսկ ցավալի փորձը ցույց տվեց, որ մեր կողմից ոչմիթիզականությունն ուղղակի այլընտրանք չունի, քանզի թշնամին հենց ինքն է ոչմիթիզական։

Ունենք քիչ ժամանակ՝ կանգնեցնելու աղետը, դրանից հետո պետք է գնա ներպետական առողջացում և իհարկե, կոշտ «ռազբորկա»՝ թե ինչո´ւ 30 տարում մենք հասանք այս հանգրվանին։

Համաձայն լինել սեփական ճակատագիրը Ադրբեջանին հանձնելո՞ւն, թե՞ ֆիզիկական ոչնչացմանը։

Իսկ մե՞նք։ Դե մենք նստած խոզի բուդ ենք ուտում, ու նիկոլի նման մեղադրում ռուսներին, որ մեզանից ավելի հայ չեն։

Մեր թշնամին նույնն է, նույնն է մեր իղձը, նույնն է մեր կամքը․․։

Էս երկիրը էս օրը գցողը կամ կաթիլները միացնողը ունի անուն ազգանուն ու ազգային պատկանելիություն: Ֆուտլյառն էլ չի փրկում:

Շրջափակման մեջ մնացած 120,000 հայերի ֆիզիկական անվտագությունն այսօր ապահովում են 3000-ի չհասնող ռուս խաղաղապահները:

Մենք պարտավոր ենք ունենալ հզոր բանակ, եթե ուզում ենք ունենալ Ազգ, Հայրենիք, Պետություն: Խաղաղություն լինելու է միայն ՄԵՐ հաղթանակով և ՄԵՐ պայմանով:

Միակ լուծումը դե-ֆակտո թուրքամետ իշխանության հեռացումն է՝ առանց «բայց»-երի։

Ամեն մեկն իր դերում ու առաքելության շրջանակներում է մնում։

Առհասարակ այն ինչ վերաբերում է ազգայինին՝ գաղափարախոսությունից մինչև կառույցներ, անհատներ, հավասարապես թիրախավորվում են Ադրբեջանի և Հայաստանի գործող իշխանության կողմից և սա արդեն օրինաչափություն է դարձել։