Թե՛ ԽՍՀՄ-ում, թե՛ ԳԴՀ-ում ԼԳԲՏ լինելը քրեական հանցագործություն էր:

Ապրիլի 5֊ին հայ հանրությունը ցույց կտա՝ ինքը գրագետ միջազգային հանրության անդա՞մ է, թե ոչ՝ գնալով վարչապետի խոսքերի հետևից։

Աղետի գոտի՞, տնակնե՞ր, աղքատությո՞ւն․․․ չէ, չենք լսել:

Սրանց մոտ «խասյաթ» է դառնում սրա-նրա վրա մատ թափ տալը, սպառնալը և հոխորտալը։

Հայցվորների կարգավիճակը նշվել է որպես իրավահաջորդներ, սակայն չեն ներկայացվել վերջիններիս իրավահաջորդ հանդիսանալու հիմքերը:

Չեմ կողմնորոշվում, դուք ավելի շատ պաթոլոգիկ խաբեբանե՞ր եք, թե՞ անտաղանդ վախկոտներ:

Արդեն անհանդուրժելի են դառնում Փաշինյանի կողմից տարածվող ՍՏԵՐԸ, որոնք արդեն նա հասցրել է Գերմանիա։ Դրանք պետք է հերքվեն հենց անձամբ Փաշինյանի կողմից։

Նրանք իրենց կառավարման այս ժամանակահատվածում ոչ մի հարցի շուրջ այդպես էլ խորքային ուսումնասիրություն ու վերլուծություն չկատարեցին։

Սա արդեն չեն թաքցնում նույնիսկ իմքայլականները:

Հայ հասարակությունը գերի է դարձել Նիկոլի ցանկությունների ձեռքում։

«Աշխատավարձի բարձրացումն էական չէ, էականը կյանքի որակի բարձրացումն է»:

Կողմնորոշվե՛ք, խնդրում են, կա՛մ ՀՀ քաղաքացի են ու կարող են ընտրություն կատարել, կա՛մ «տուրիստ» ու չեն կարող:

Առասպելներն առհասարակ իրենց բնույթով հարցեր չեն կարգավորում, խնդիր չեն լուծում, պարզապես առասպել են։

Գլխավոր գերագույն պոետին տեղեկացնել է պետք, որ տնտեսական աճի բարձր ցուցանիշ է գրանցվել։

Ցավոք, զուսպ լինելը գրեթե անիմաստ է դառնում, երբ երկրի գերագույն գլխավոր ստատուսագիրն է կորուստների թեման դարձնում շահարկման առարկա և թեժացնում։

Ինքն իր մասին վաղուց է էդ կինոն նկարում, այլ իր մարզադպրոցը կառուցեք։

Մի երկու ժամանցի վայր էլ պակաս գնա, մի երկու մշակութային միջոցառումներից զուրկ պահի քեզ, բանակով զբաղվի։

Մինչև ԱԳ նախարարը մեր դեսպաններին դրդում է արտերկրում սևեռվել վարչապետի ամբիցիաները լղոզելու վրա։