Անդրանիկ Թևանյան. «ՀԱԿ վերջին հանրահավաքում ելույթ ունենալիս՝ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը բաց տեքստով պատրաստակամություն հայտնեց դառնալ ԱՄՆ–ի (ենթատեքստում նաև շահագրգիռ այլ երկրների ու կառույցների, օրինակ՝ ԵՄ, Թուրքիա, Ադրբեջան և այլն) գործիքը՝ հայ–թուրքական հարաբերությունները շուտափույթ կարգավորելու, և հետևաբար նաև Ղարաբաղի հարցում բեկում արձանագրելու հարցում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հայաստանի անկախացման գործընթացը դեռ չի ավարտվել։ Հիմա ավելի պատասխանատու փուլ է՝ հակաանկախական ռեակցիոն ուժերից քաղաքական դաշտը մաքրելու և նորմալ պետություն կառուցելու փուլ»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Կեվորկովյան կուսպրոպագանդայի դպրոցն անցած Սերժ Սարգսյանը կարևորում է միայն քաղաքական գործընթացների արտաքին փայլը և ընդունվող որոշումների խորաթափանցության իմիտացիան»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Քաղաքական, հասարակական ու լրատվական դաշտում շատերը այս ու այն կողմ են թռչկոտել և դրսևորել թափառաշրջիկի կամ, կոպիտ ասած, բոմժի վարքագիծ, բայց մենք մնացել ենք մեր դիրքերում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Եթե մենք կայացած պետություն լինեինք, ապա Տեր–Պետրոսյանի հետ ոչ թե իշխող կոալիցիայի աշխատանքային խմբի անդամները պետք է «երկխոսեին», այլ Ազգային անվտանգության մարմինները՝ շատ կոնկրետ հարցադրումներով, բայց քանի որ այժմ ՀՀ նախագահի պաշտոնում է հայտնվել մեկը...»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ինչպես փորձն է ցույց տվել՝ վարվող ներքին ու արտաքին քաղաքականության վերաբերյալ Քոչարյանի հայտնած քննադատական կամ չեզոք տեսակետներից հետո նախագահական նստավայրից ակնկալվող պատասխանը կամ արձագանքը հնչում է Տեր–Պետրոսյանի շուրթերով կամ «ազատ, բայց սերժատու» լրատվամիջոցների ու վարձկան լրագրողների միջոցով»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանը որպես Խրուշչովի, Գորբաչովի և սովետական մյուս գենսեկների «հոգևոր» ու «գաղափարական» ժառանգորդ սիրում է քաղաքականության արտաքին էֆեկտները, որոնց տակ, սակայն, բացարձակ դատարկություն է և դեմագոգիա։ Դա է պատճառը, որ ներքաղաքական զարգացումներն աբսուրդի թատրոն են հիշեցնում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հարկ է նկատել մեկ բան. ով ով, բայց Սերժ Սարգսյանին անսահմանորեն քծնող ու մեր երկրին վնաս հասցնող «թուրքագետներից, վերլուծաբաններից, քաղաքագետներից» կազմված քարոզչական դիվերսիոն խումբը կամ խառնամբոխը պարզապես պետք է լռի ու այլևս ծպտուն չհանի հայ–թուրքական հարաբերությունների թեմայով, եթե, իհարկե, մարդկային ինչ–ինչ որակներ նրանց մոտ դեռ պահպանվել են»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանն այնքան էլ ամբողջական չի ձևակերպում իր միտքը, երբ խոսում է ոստիկանաորսի մասին։ Որս կա, բայց դա ոչ միայն ոստիկանաորս է, այլ մի ամբողջ պետության որս։ Որսն այդ, կամա թե ակամա, սկսել է ի պաշտոնե մեր երկրի ուժային կառույցների գլխավոր հրամանատար համարվող Սերժ Սարգսյանը, ով արդեն, պատկերավոր ասած, պետականությանը սպառնացող չարորակ ուռուցքի է վերածվել»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Եթե Մուբարաքն իր դեմ «պայքարող» եգիպտական «Լևոնին» ունենար, ապա Կահիրեի Տահրիր հրապարակը հանրահավաքներից առաջ ջրցան մեքենաների օգնությամբ կհովացներ ու կիշխեր մինչև մահ։ Բեն Ալին էլ չուներ իր «Լևոնին» ու դրա համար էլ «թունիսվեց»։ Իսկ ահա մեր «Մուբարաքը» Տեր–Պետրոսյանի օժանդակությամբ շարունակում է իր անփառունակ կառավարումը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ժիրայր Լիպարիտյանը, Լևոն Տեր–Պետրոսյանը, Սերժ Սարգսյանը և մյուս «ֆուտբոլասերները» Հայաստանի համար 5–րդ շարասյան ֆունկցիա կատարող սուբյեկտներ են, ովքեր լինելով պարտված քիրվայական գաղափարախոսության վերջին մոհիկանները, փորձում են իրենց քաղաքական գոյությունը երկարաձգել «երկխոսության» օգնությամբ, սակայն լինելով ոչ հայաստանակենտրոն՝ նրանք դատապարտված են»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Գաղտնիք չէ, որ Սերժ Սարգսյանն առաջնորդվում է «պետությունը ես եմ» սկզբունքով, ինչն ապացուցվել է գիշերային ու ցերեկային միանձնյա որոշումներ կայացնելու նրա աշխատաոճով։ Հետևաբար՝ «երկխոսությունից շահել է պետությունը» տերպետրոսյանական ձևակերպման մեջ շահառուն Սերժ Սարգսյանն է դուրս գալիս»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Գեղամյանական «երկխոսության» ժամանակների հետ համեմատած այժմյան տարբերությունն այն է, որ Տեր–Պետրոսյանին դեռ հնարավորություն չի տրվում Սարգսյանի հանդեպ ունեցած իր դրական վերաբերմունքն արտահայտել հեռուստատաղավարում, և ՀԱԿ առաջնորդը ստիպված է բավարարվել Օպերայի բակում կիզիչ արևի տակ տեղի ունեցող հանրահավաքային ելույթում ՀՀԿ «ճկուն» ղեկավարի խոսքերը մեջբերելով։»

Անդրանիկ Թևանյան. «Եթե Ադրբեջանի պահվածքի ֆոնին Սերժ Սարգսյանը «երկխոսություն» է սկսում Գյուլի, Ալիևի, Տեր–Պետրոսյանի հետ՝ նպատակ ունենալով պահել աթոռը, ապա դա բերում է հասարակության պառակտման, քաղաքացիների մեծ մասի հուսալքման ու, որպես հետևանք, երկրի հայաթափման։ Լուծումը մեկն է՝ Հայաստանում պետք է իրականացնել ազգային–դեմոկրատական փոփոխություններ՝ նախապես մաքրելով քաղաքական դաշտը «երկխոսողներից»»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Տեր–Պետրոսյանը ներքուստ պատրաստ է բավարարվել իր նվազագույն ծրագրով, որն իրենից ներկայացնում է Ռոբերտ Քոչարյանի կամ այլ ուժերի դեմ պայքարելը՝ Սերժ Սարգսյանի վերարտադրությունն ապահովելու և հաստիքային «ընդդիմություն» դառնալու հեռանկարով»։

Անդրանիկ Թևանյան. «2008–ին միմյանց «ավազակապետության ու մողոլ–թաթարական համակարգի պարագլուխ», «թուրքական լրտես» ու «Ղարաբաղը ծախող» որակած ուժերի այժմյան «երկխոսությունը» ոչ թե համակարգային փոփոխություններին և հանրային շահին է վերաբերում, այլ լուծում է երկու տապալված գործիչների քաղաքական դաշտում մնալու և ներքաղաքական «ստատուս քվոն» պահպանելու խնդիրը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Եվ այսպես, Սերժ Սարգսյանն իր գործողություններով ցույց է տալիս, որ Մարզահամերգային համալիրում տասնյակ կուսակցությունների հետ ժամերով գյալաջի անելուն փոխարինելու է գալիս «պրիվատ» ու «էլիտար» գյալաջին՝ այս անգամ արդեն միջնորդավորված տարբերակով»։

Անդրանիկ Թևանյան. «ՀՀ գործող Սահմանադրությունը ականներ է դրել մեր նորաստեղծ պետության տակ, որոնք պարբերաբար պայթում են ընտրությունների ժամանակ ու հետընտրական փուլերում և պատճառ դառնում, օրինակ, 1996–ի նախագահական ընտրություններից հետո ստեղծված լարվածության, 1999–ի հոկտեմբերի 27–ի ահաբեկչության, 2008–ի մարտի 1–ի դեպքերի...»