Անդրանիկ Թևանյան. «Ապրիլի 9-ից մինչև անցած կիրակի՝ հայաստանյան հեռուստաեթերում սարգսյանական օրեր էին հայտարարված։ Առիթը՝ ՀՀ նախագահի պաշտոնավարման մեկ տարին էր»։

Անդրանիկ Թևանյան. «ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի առաջին հրամանագրերից մեկով՝ վարչապետ նշանակվեց Տիգրան Սարգսյանը, ում համար այդ պահին պաշտոնավարման բավական կարճ ժամկետներ էր կանխատեսվում։ Մեկ տարի արդեն անցել է»։

Անդրանիկ Թևանյան. «2008 թվականի ապրիլի 9-ին, մեկ տարի առաջ, ոստիկանական ուժով լեցուն մայրաքաղաքում, Սերժ Սարգսյանը երդվեց պաշտպանել սահմանադրական կարգն ու անցավ ՀՀ նախագահի պարտականությունների կատարմանը։ Երդման արարողությանը 40 օր առաջ նախորդել էր «Մարտի 1-ը»»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ապրիլի 1-ին գյումրեցի տաքսիստները ցույց տվեցին, որ ամենևին էլ կատակելու տրամադրություն չունեն»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ինձ միշտ զարմացրել են այն մասնագետներն ու պաշտոնյաները, ովքեր էնտուզիազմով խոսում են դրսում տեղի ունեցող տնտեսական գործընթացների մասին, բայց երբ նրանց փորձում ես բերել հայաստանյան իրականություն՝ մի տեսակ «նեղվում» են»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Մեր հասարակությունն իր հերոսին դեռ չի գտել։ Սովետական ժամանակների հերոսին կորցրել է, բայց սեփականը չի ստեղծել»։

Անդրանիկ Թևանյան. « Վերջին նախագահական ընտրությունները ճակատագրական եղան շատերի համար։ Լևոն Տեր-Պետրոսյանն այնպիսի «սանիտարական մաքրում» իրականացրեց քաղաքական դաշտում, որ Սերժ Սարգսյանն ստիպված էր պայթեցնել իր բոլոր ականները»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Խորհուրդներ ստեղծելու իշխանությունների մոլուցքն ապշեցնում է։ Ապշեցնում է նաև մեդալներ, կոչումներ ու պատվոգրեր բաժանելու էնտուզիազմը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ճգնաժամը պարզապես փրկօղակ է դարձել կառավարության համար։ Ճգնաժամը եթե չլիներ, ապա այն պետք էր հորինել»։

Անդրանիկ Թևանյան. ««Իշխանությունը փող է , փողը՝ իշխանություն». սա է այսօրվա խաղի կանոնը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Եթե մի պահ ենթադրենք, որ 2008-ի նախագահական ընտրություններն անցել են առանց կեղծիքների, ապա Սերժ Սարգսյանին իր ընտրողները չեն լիազորել մի քանի տասնայակ գործող ու չգործող կուսակցությունների հետ խորհրդակցելով որոշումներ կայացնել»։

Անդրանիկ Թևանյան.«Գաղտնիք չէ, որ ՀՀ-ում առկա իրավիճակը ճգնաժամային է։ Այլասերվել և արժեզրկվել են պետական գրեթե բոլոր ինստիտուտները։ Այլասերվել և արժեզրկվել են գրեթե բոլոր հեղինակությունները։ Մենք ունենք սեփականության լեգիտիմության ճգնաժամ, վստահության ճգնաժամ և, ի վերջո, արդարության դեֆիցիտ...»