Եթե բժշկության մեջ էվթանազիայի կիրառումը, հատկապես բարոյականության տեսանկյունից, շարունակում է վեճերի առարկա հանդիսանալ, ապա այլ բնագավառներում, համոզված եմ, այն միանգամայն կարող է ընդունելի լինել։

Վերցրեք Հայաստանի հոգևոր-մշակութային, էլ չեմ ասում՝ քաղաքական ոլորտը... Ինչքա՜ն հարց կլուծեր էվթանազիան. կարճ ժամանակում կվերանար գարշահոտը, դամբարանային տրամադրությունները հետ կքաշվեին, սխալական, բայց գոնե առողջ մարդիկ կլինեին ասպարեզում, մթնոլորտն էլ հաստատ կմաքրվեր գաղջությունից...

Այնպես որ, էվթանազիա. առավել ևս, որ խոսքը ոչ թե անբուժելի հիվանդների, այլ վաղուց մեռել դարձածների մասին է...

Վախթանգ Մարգարյան