Արցախյան պատերազմի մեր հերոսները արդյոք կերազեին այնպիսի Հայաստան, որտեղ բանակից փախածները ու կյանքում մի վայրկյան երկրի համար քրտինք չթափածները միլոնատերեր դառնային հերիք չի, մի հատ էլ հավակնեին երկրի կարևորագույն ընտրովի պաշտոններին: Էլ չեմ խոսում էդ նույն լպրծունների մասին, ովքեր միլիոնավոր դոլարների նկարների ու քանդակների հավաքածուներ ունեն, էն դեպքում երբ Արցախյան հերոսների մեծամասնության զավակները ապրում են ծայրահեղ չքավոր վիճակում: Դե էսքանը իմանալուց հետո, եթե որևէ մեկը գնում ու իր ձայնը էս լպրծուն դասալիքներին ա տալիս, նշանակում ա, որ ինքը կամավոր ընդունում ա, որ իր զավակները արժանի են ամեն տեսակի նվաստացման...

Առաքել Սեմիրջյանի ֆեյսբուքյան էջից