Տառացիորեն երեկ էլ փակեց պարգևավճարների հետ կապված դժգոհությունը։

Փաշինյանը կլինի աշխարհի ամենամերժված և իզգոյ առաջնորդը:

2.5 տարի «գժանոց` բաց երկնքի տակ» շոուն մոտենում է իր տրամաբանական ավարտին:

Մի քիչ էլ մենք ենք մեղավոր, քանզի մինչ օրս ըստ պատշաճի չենք իմաստավորել մեր պետականակերտ ու ազգակերտ նախնիներին ու նրանց ժառանգությունը։

Արդյոք սրանով նա չի՞ ուզում դուր գալ Հայաստանում գործող բոլոր մնացած դեստրուկտիվ սեկտաների ներկայացուցիչներին։

Գործադուլ են հայտարարել այն գործարանների աշխատակիցները, որոնք ունեն այդ աշխատանքը միայն Լուկաշենկոյի շնորհիվ։

Հետևելով ՍԴ դատավորի թեկնածու Վահրամ Ավետիսյանի շուրջ զարգացումներին` կարելի է հասկանալ, թե ինչ է կատարվում ՔՊ թիմում։

ՀՀ-ում կոռուպցիա կա, ով չի հավատում, ղալաթ է անում։

էդ ո՞ր արածի համար էլի, բայց լավ են անում, հասնումա։

Տնտեսության համարյա բոլոր ոլորտների հետ անկում գրանցվել է նաև ալկոհոլի արտադրության ոլորտում:

Տեխնոլոգիաներն ու նպատակները նույնն են, պետությունները՝ տարբեր։

Հանգիստ գնում ա քիչ չի, մի մեշոկ էլ փող եք դնում հետը։

Բա ո՞ւր մնաց «պատերազմող գլխավոր հրամանատարին» չքննադատելու «սուպերհայրենասիրական» մոտեցումը։

Ըստ Նիկոլի՝ պետք է ասֆալտ փռել, տունը կարգի բերել, ինչպես Հիսուսի Երկրորդ Գալուստին սպասելիս:

Առավել ցավալին այն է, որ «փրկիչներին» այդ դուր է գալիս։

Հե՜չ նման չէ թերևս նույն 17֊ին օգոստոսի, բայց երկու տարի առաջ։

Լուկաշենկոն կարող է Նիկոլ Փաշինյանին հաճախ ցույց տալ բելառուսներին՝ նկարագրելու, թե ինչ խայտառակ վիճակում կարող է հայտնվել երկիրը, երբ այն ընկնի Նիկոլի պես մեկի ձեռքը։

Ամեն ոք չէ, որ հանուն բարձր պաշտոնի պատրաստ է անցնել նվաստացումների միջով։