Ադրբեջանցիները պահանջում են, որ Փաշինյանը ճանաչի այդ գործընթացը, որպես «էթնիկ զտումներ» և սկսի բանակցությունները, այսպես կոչված «Արևմտյան Ադրբեջանի» ներկայացուցիչների հետ:

Դավաճանություն ճշմարտությանը. Փաշինյանի որակազրկող արտահայտությունները Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ:

Ի՞նչ օգուտ եք տվել երևանցուն, որ 243 միլիոն 544 հազար ծախսում եք միայն ձեր ծառայողական մեքենաների վրա, դեռ մյուս ծախսերին չենք անդրադառնում։

Ամեն հարվածից հետո ավելի ու ավելի շատ հայեր են իրար կպնում, որ դիմադրեն անտեսանելի ցեղասպանությանը՝ ազգի մեջ գցած վիրուսին։

Իշխանական կամ ծառայողական լիազորությունները կամ դրանցով պայմանավորված ազդեցությունն օգտագործելով՝
պատժվում է ազատազրկմամբ՝ երկուսից հինգ տարի ժամկետով:

Սրանք անգամ թանկացման վերաբերյալ չեն կարողանում հայտարարի գալ։

Երևանում կոյուղատարերի մեծ մասը վթարված է, բայց լուծող չկա։

Ավինյանին անվստահություն հայտնելու թեման, կա՛մ անտեղյակ են, որ այս պահին ընդդիմությունը չունի բավարար ձայներ, կա՛մ պարզապես մանիպուլյացիաների են դիմում՝ արտաքուստ ընդդիմադիր երևալով, բայց իրականում ընդդիմության դեմ աշխատելով։

Եթե մարդն արդեն այդպիսի ընկալում ունի, որ իր խոսքը կոպեկի արժեք չունի, էլ ի՞նչը վերլուծես, խորանաս, մեկ է՝ անիմաստ է, էսօր սենց է ասում, վաղը դեմքի նույն վստահությամբ կասի հակառակը:

Վերջին 30 տարիների ընթացքում ՀՀ գործող իշխանությունները փորձել են գործարքների գնալ արտաքին ուժերի հետ։

Երևանի ավագանու աշխատանքներին ծանոթ ցանկացած ադեկվատ մարդ սա հասկանում է։ Մնացածը ծաղր է բանականության նկատմամբ։

Փաշինյանը հասկացել է, որ իր իշխանության պահպահման համար կարևոր է հենց Մոսկվայի և Թեհրանի ազդեցությունների թուլացումը:

Այս պայմաններում քաղաքային իշխանությունների կողմից կայացվող որոշումները հաճախ սրվում են հասարակության մեջ։

Հայությունը, լինելով Մերձավոր Արևելքի բնիկ ու Հայկական լեռնաշխարհի պատմականորեն հեգեմոն Ազգ, գոռում է՝ «կեցցե Եվրոպան»։

Դա բխում է մեր բոլորիս շահից: Չարախոսություններին ականջ մի դրեք:

Կառավարությունը մարդկանց խաբում է։

Արդեն 24 օր է, ինչ այս վիճակն է տիրում ։

Թալանչիական որոշումները կայացնում են առանց թալանվողի կարծիքը հարցնելու `պարտադրելով անել այն, ինչ իրենք են ասում, մինչդեռ քարոզարշավի ընթացքում հակառակն էին գոչում։