Պատերազմի չորրորդ օրվանից Նիկոլն ու Աննան անձամբ զբաղվել են զոհերի թիվը թաքցնելով: Անձամբ զբաղվել են դիակները թաքցնելով:

Տականքներ, գնացեք ձեր մամաների ու պապաների ծագումնաբանությունը ուսումնասիրեք։ Ալիևի ձեռագիր որդեգրած ստոր դավաճաններ։

Ինչի՞ մասին բանավիճեն, մեր զինվորներին սպանելու մանրամասների՞, թե՞ տղաների մասունքները տոպրակներում անխնա թողնելու ու ծնողներին չհանձնելու։

Աշոտիկին ծննդյան օրը Արցախում այցելելու թեման նիկոլենք ձևակերպեցին որպես ՀՀ և Արցախի անվտանգության խորհուրդների համատեղ նիստ և ուղղաթիռով թռցրին Նիկոլին։

Երեխաների անունը տալով պիղծ գործեր մի արեք։ Ոչ հունիսի 1 ի համերգին։

Եթե չենք ուզում կորցնել, եթե ուզում ենք պահպանել ու մի օր նորից ոտքի կանգնել, ապա գեթ մեկ վայրկյանով մեզ թույլ թողելու իրավունք չունենք։

Ամենամեծ ցավն հենց այս տեսակային դեգրադացիան է, այսպիսի գոյությունը։

Դրա համա՞ր էլ է հպարտ, պարտություն ասելիս` «աղքատ, հպարտ հոգին» փառավորվո՞ւմ է, թե՞ չէ։

Մեր զոհված եղբայրներն էլ չեն հավատա, որ մենք այդպիսին եղանք։ Որ հանդուրժեցինք դավաճանին։

Եթե այդ ամենին գումարեն այդ երկրների բարդագույն փոխհարաբերություններն, ապա ակնհայտ է, որ Սիրիան Հայաստանի համեմատությամբ հանգստյան գոտի է հիշեցնելու։

«Փաշինյան-Ալիև». սա այս ընտրությունների ամենաիրական, ամենաազդեցիկ ստվերային դաշինքն է։

Մարդը պարզ ասում է, որ չէր կարող անել քայլ կամ համաձայնել ինչ-որ նախաձեռնության, որոնք ԴԵՄ ԵՆ ՄԵՐ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ, ՄԵՐ ԱԶԳԱՅԻՆ, ՊԵՏԱԿԱՆ ՇԱՀԻՆ:

Ասել է` կփոշմանեն, որ գործ են բռնել իր հետ։

Բինտն ու արյան հետքը առաջացան այս սքրինի հաջորդ օրը:

Ովքեր ասում են՝ «Սև լճի 30 %-ի համար մենք մարտական գործողություններ չենք սկսում», այդ մարդկանց ուղեղները տարվա կեսը ձնածածկ են և իրականում 30 %-ով էլ չեն աշխատում։

Տականքի ամեն մի քայլը թրքանպաստ էր` սկզբից մինչև վերջ

Հանգիստ, նույնիսկ ուրախ ապրում եք։ Վաղն էլ համերգ ա, չմոռանաք։

Էս տղաները ում համար գնացին ու՞մ։