Գնացի «Կոշ» քրեակատարողական հիմնարկ, ժամեր շարունակ տեսա Նիկոլ Փաշինյանին նյարդային և վախեցած վիճակում:

«Ապագա կա» ասող շակալը, միայն անցյալից է խոսում։

Ի վերջո ընտրությունը շատ ավելի պատասխանատու բան է, քան մեքենա վարելը, ԲՈւՀ-ում սովորելը կամ աշխատելը։

Սա ամենամեծ հանցանքներից է, որը հնարավոր է գործել պետության դեմ։

Վիժվածքն անգամ չի էլ հասկանում, որ ատելություն տարածելով միայն խտացնում է իր հանդեպ եղած զզվանքը։

Աճում են՝ ի հեճուկս այդ երկրի հետ տնտեսական հարաբերությունը այս տարվա հունվարի 1-ից դադարեցնելու մեր կառավարության որոշման:

Պետական համակարգի աշխատողներին, նախարարությունների ղեկավար կազմին. հետևեք ԱԳ նախարարության օրինակին։

Աշոտիկը թիկնապահներով, դեղի տակ Երևանի կենտրոնում պիվա է ծախում:

Ատելության խորշ, ստի ֆաբրիկա, թշնամանքի որջ, աբսուրդի թատրոն ու շրջիկ կրկես։

Մեր պայքարն արդար է, սյունեցու ոգին` անկոտրում, հաղթանակը` անխուսափելի։

Բա որ 2009 թվին «Կոշ» քրեակատարողական հիմնարկում նեղն էիր ընկել, ինչո՞ւ էիր ամբողջ աշխարհը խառնել իրար, որ մեկ ժամ շուտ քեզ տեղափոխեն «Արթիկ» քրեակատարողական:

Էս մարդիկ ծափահարում են միակ մեղավորին, միակ պատասխանատուին, միակ ապաշնորհին։

Ո՛չ, նա թշնամու դեմ չի կանգնում ու ձեռք ցույց տալիս, այլ ճչում է հայերի վրա։

Տեսեք ձեր պահած բանակը. «կոնֆետները ճանկռելով վերցնող» հայ զինվորներն հիմա ճանկռոտելով «ցելոֆոնն» են փորձում գլխներին քաշել։

Ռուսաստանն ամեմայն ուշադրությամբ հետևում է հայաստանյան իրադարձություններին։

Գերագույն հոգեխանգարվածն ամեն օր լիակատար անմեղսունակության նոր հակառեկորդներ է սահմանում։

Մարզային իշխանիկներին հորդորում եմ խստագույնս դրսևորել օրինական վարքագիծ, և դուրս չգալ լիազորությունների սահմանից։

Կուզենա՝ հերոսի կոչում կտա, չի ուզենա՝ անանուն զոհ կդարձնի՝ «պլյուս-մինուս 50 հոգանոց»։