Կառավարումը մարդկանց կյանքը, նախևառաջ, ավելի հարմարավետ դարձնելն է:

Հետ գնալու տեղ չկա, առաջ գնալու ճանապարհն էլ կորցրել ենք։

Տղերք, հիմա դուք ո՞ւմ կողմից եք՝ ամուսինների՞, թե՞ վիրուսի։

Եթե իշխանությունները հապաղեն, ապա միևնույն է հանրային պահանջ է ձևավորվելու հակաճգնաժամային կառույցի ստեղծման համար։ Ու այդ ժամանակ թող ոմանք չզարմանան, թե ինչպես հայտնվեցին լուսանցքից էլ դուրս կարգավիճակում։

Շատ փոքր բիզնեսի ներկայացուցիչներ կանգնած են բարդ իրավիճակի առաջ:

Այդ ո՞ր մի հին կամ նոր դասերից ենք ինչ-որ բան քաղել:

Փաշինյանի PR-ով զբաղվողները պրիմիտիվ գրագողեր են։

Երկրի և քաղաքացիների մասին մտածող վարչապետը պիտի օր ու գիշեր աշխատեր։

Արդեն վստահ չեմ, թե գիտի՝ ինչ է անելու։

Մենք շատ տարօրինակ ժամանակներում ենք ապրում։

Այս տարվա առաջին երկու ամիսների սոցիալ-տնտեսական վիճակը նկարագրող տվյալները հավանաբար աննկատ էլ կմնան: Որոշ ժամանակ, իհարկե: Հետո դրանք կօգտագործվեն զուտ քարոզչա-պրոպագանդիստական նպատակով:

Մեր երկրում թիվ 1 պարապ մարդը նա է, որ ոչ թե խնդիրներն է լուծում, այլ փորձում է հասկանալ, թե ինչ խնդիր ունեն։

Գյուղն ու էկոնոմիկան։

Նիկոլ Փաշինյանը պարապ է մնացել։ Կորոնավիրուսը զրկել է նրան աշխատավայրից՝ փողոցներից ու հրապարակներից։

Ի՞նչ է, մաքրվե՞լ է սրանց երեսի մեռոնը...Լրի՞վ։

Վերջին զարգացումները խոսում են այն մասին, որ մենք մոտ ապագայում հայտնվելու ենք նոր իրականության մեջ։

Նա նույնիսկ չի էլ փորձում շահել գիտակից և խնդիրների լուծման ձևից դժգոհ մարդկանց համակրանքը։

Ա՛յ, որ սադրանքը, խառնակչությունը, «հեղափոխական» ամենաթողությունը Արցախ տեղափոխելու առաքելությամբ այնտեղ ներդրված մյուս «հատուկջոկատայիններին» էլ իրենց տեղը ցույց տան, այն ժամանակ կարելի է թեթևացած շունչ քաշել և ասել, որ նիկոլավիրուսն Արցախին չի սպառնում։