2013թ. ամռան ամիսներին հասարակությունն ընդվզեց կամայական սկզբունքով հասարակական տրանսպորտի ուղեվարձի թանկացման դեմ։ Բոլորս էլ հիշում ենք, թե ինչպիսի զարգացում ունեցավ այն, և ինչպես հասարակությունը հաղթեց։ Հաղթանակի հիմքում միասնականությունն ու ամենօրյա համախմբված պայքարն էին։
Այնպես, ինչպես հասարակական տրանսպորտի սակագինն էր վերաբերում յուրաքանչյուրիս, այդպես էլ կուտակային կենսաթոշակային համակարգը։ Ի տարբերություն տրանսպորտի սակագնի՝ կուտակայինը համապետական թալան է։ Գրեթե բոլոր ընտանիքներում էլ կա գոնե մեկը, ում գրպանից, իր կամքին հակառակ, պետական աջակցությամբ գումար են պահելու և հանձնեն մասնավորին։ Ավելին, գումարները կառավարության մշակված գունազարդ սխեմաների շնորհիվ Հայաստանից կտեղափոխվեն արտասահման։ Այսինքն, այս կամայականությունը ոչ միայն ՀՀ քաղաքացիներին է վնասելու, այլև ՀՀ տնտեսությանն օգուտ չի տալու։
Ո՞ւմ է պետք մի «բարեփոխում», որը երկրի ներկային օգուտ չի տալու, իսկ ապագան կասկածի տակ է։

Աղբյուր` Արմեն Ասլյանի էջից