Ես այրվում եմ հետաքրքրությունից. տեսնես որքա՞ն գումար է պետբյուջեն հատկացնում Գ. Սահակյանին՝ իրեն զոհելով ազգի ագրեսիան իր վրա վերցնելու համար: Ազգն իրեն հայհոյում է, մի քիչ հանգստանում է, անցնում է առաջ: Էդ ինչքան գումար պիտի ստանա մարդ, որ կամավոր ինքն իրեն արժանացնի մի ամբողջ ազգի անեծքի ու ատելության... Հրաժարվում եմ հավատալ, որ ինքն այն է, ինչ ներկայացնում է մեզ, հակառակ դեպքում՝ մենք ոչխարից էլ ոչխար ենք, որ կարդում կամ լսում ենք նրա բարբաջը: Էստեղ ինչ-որ բան այն չէ. դա հենց նրա գործառույթն է, որը սուպեր-պրոֆեսիոնալ իրականացնում է: Հիանում եմ և հոտնկայս ծափահարում... Ա՜յ քեզ կամքի ուժ... Ա՜յ քեզ ինքնազոհություն.....

Լուսինե Բադալյան