Ձախողված կամ թեկուզ չձախողված, ատելի կամ պարզապես հակակրելի այս կամ պաշտոնյայի հանդեպ բացասական «էմոցիաները» նրա երեխաների, հատկապես նորածին երեխայի վրա «պրոյեկտելը» վատ բան է։ Շատ վատ բան է։

Մարդու իրավունքների պաշտպանի «արագ արձագանքը»` դատապարտող հայտարարությունը նմանատիպ դրսևորումների նկատմամբ այդ առումով հասկանալի է։

Բայց որտե՞ղ էր նույն մարդու իրավունքների պաշտպանը` ո՞ւր էր նայում, ո՞ւր էին Տաթևիկ Ռևազյանի վիրավորված արժանապատվության պաշտպանները, երբ Նիկոլի իրական և ֆեյք ֆանատները մի տարի առաջ, Ռոբերտ Քոչարյանի (ժամանակավորապես) ազատության մեջ հայտնվելու փաստից և մանկահասակ թուռնուհիների հետ գրկախառնության տեսարանից կատաղած, «մի մատ» երեխաներին կտոր-կտոր անելու` շների առաջ «քցելու» էլիտար կոչեր էին հնչեցնում...

Էն ժամանակ «խի՞ չէին խոսում»...

Լիլիթ Պողոսյանի ֆեյսբուքյան էջից