Հայաստանը ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը և հրաժարվում է տարածքային պահանջներից։

Մեր երկիրը վճռորոշ և ճակատագրական փուլ է մտել։

Քննարկվում են օրակարգային հարցեր։

Խորհրդարանական ընդդիմությունը հերթական փորձությունն է պատրաստել իշխող մեծամասնության համար։

Գորիս-Կապան մայրուղու 21 կիլոմետրանոց հատվածը, որը 44-օրյա պատերազմից հետո Նիկոլ Փաշինյանը հանձնեց ադրբեջանցիներին, ամայի ճանապարհ է դարձել։

Հայաստանի արտաքին քաղաքականության մասին հարցեր լսելիս իշխանական պատգամավորները խուսափում ու «շտապում են»։

Ընդդիմադիր խմբակցության 10 պատգամավորների մուտքը դեպի Արցախ չթույլատրելն ապացուցեց, որ իշխանությունն ուղիղ կապի մեջ է ադրբեջանցիների հետ։

Հայկական անցակետում ստուգեցին պատգամավորների անձնական տվյալները։

Խաղաղապահ կոնտինգենտի հրամանատարությունը երկու կողմերի ներկայացուցիչների հետ հանգուցալուծել է միջադեպը։

Գեղարքունիքի մարզպետ Կարեն Սարգսյանը Գավառում դրոշի տեղադրման ժամանակ վեճի է բռնվել քաղաքացիների հետ։

Այսօվա խորհուրդը, ինչպես ՀՀ մյուս տարածքներում, այնպես էլ՝ Սիսիանում, Արցախի դրոշի բարձրացումն է. այսինքն՝ սատար կանգնենք Արցախին: 

Հատկանշական է, որ մեր այցի հետ կապված Ադրբեջանի և ՀՀ օրվա իշխանությունների արձագանքը նույնական էր և փոխլրացնող:

Նրանք խոսում են գրեթե նույն  բառապաշարով, նույն մտքերն են արտահայտում, ինչ ՔՊ-ական պատգամավորները:  

Այլոց դավաճանության մեջ է մեղադրում մեկը, ով և ում ներկայացրած քաղաքական խմբակը նույն Բաքվի հետ ստորացուցիչ «խաղաղություն» է ուզում կնքել։

Իշխանությունը, որ Արցախի հասցեն արդեն մոռացել է, տագնապած է ընդդիմության՝ Արցախ այցից։

Նիկոլականները Արցախի դրոշին ավելի չարացած են նայում, այնքան անհանդուրժողական, որ տեսնելուն պես հոգեխանգարմունքի մեջ են ընկնում:

Մեկնաբանել է ՔՊ-ականների հայտարարությունները։

Սրանք կա՛մ սուտ մատնության համար պետք է դատվեն, կ՛ամ պետական դավաճանության: