Հայտնի է, որ Սերժ Սարգսյանը խնդիր չի տեսնում սեփական կարծիքը մի քանի անգամ փոխելու մեջ: Նա ուզում է սեփական վերարտադրության իրավական հիմքերը ստեղծել:

Այն, ինչ պատրաստվում է անել Սերժ Սարգսյանը, սահմանադրական «հեղաշրջում» է . ցանկություն՝ հավերժացնել իշխանությունն իրենց ձեռքում։

Սերժ Սարգսյանն ուզում է իշխանություն՝ իշխանասե՛ր մարդ է. երբ մարդն իշխանության համը տեսնում է, շատ դժվար է ազատավում այդ հմայքից։ Մանավանդ եթե մանկության տարիներին աղքատության մեջ է ապրել։

Փորձում են սահմանադրական հեղափոխություն կատարել Հայաստանում ու հաստատել միակուսակցական իշխանություն։ Ժողովրդին կանգնեցնում են հեղափոխական ճանապարհի ընտրության առաջ։ Նույնը կատարել է Մուբարաքը։

Բռնապետական համակարգերին բնորոշ երևույթ է, երբ երկրի իրական ղեկավարը ֆորմալ պաշտոն չունի, կամ ունի երկրորդական պաշտոն, իսկ երկրի ֆորմալ ղեկավարը` նախագահը կամ վարչապետը, իրականում խամաճիկի դերում է:

Ստիպել իշխանությանը հետ կանգնել վերարտադրման իր ծրագրից կարող են անել միայն փողոցը, տասնյակ կամ հարյուր հազարավոր մարդկանցով լցված հրապարակը:

Իշխանությունը բռնազավթած խումբն իրեն հարմար Սահմանադրություն է ապահովում։ Նման Սահմանադրության դեպքում իշխանությունը կարող է փոխվել միայն քաղաքացիական պատերազմի միջոցով։

Սահմանադրությունն ամբողջովին գրված է Սերժ Սարգսյանի ու ՀՀԿ-ի համար: Եթե փողոցում 100 000 մարդ հավաքվի հանրաքվեի օրը, ապա հնարավոր կլինի վիժեցնել այդ գործընթացը:

Արմեն անունով մի տղա, ով բավականին մեծ կարողություն ուներ, իր ռուս կնոջ հետ եկավ, Ծար գյուղում հաստատվեց, սկսեց տնտեսություն վարել։ Ոչ ոք այդ մասին չխոսեց։ Մի ամերիկացի իր ծերությունն անց է կացնում Արցախում։

Աշոտ Սուքիասյանի կողքին պետք է նստած լինեին բոլոր հանցագործները՝ և՛ վարչապետը, և՛ Կճոյանը: Գումարը գնացել է էս երեքի հաշվի վրա, հանել են, օգտագործել իրենց կարիքների համար, Կճոյանին են ավտոմեքենա առել, տուն են առել, ոսկի:

Սահմանադրական փոփոխություններով շատ վտանգավոր մեխանիզմ է ներդրվում, որը Հայաստանում ֆեոդալական կարգեր է հաստատելու: Խորհրդարան են անցնելու հիմնականում տեղական ֆեոդալները:

Բոլորը խմում էին Աշոտի կենացը, ասում էին՝ Աշոտը կփրկի Հայաստանն այդ վիճակից: Վստահում էի, որովհետև մեջտեղը վարչապետ կար, Կճոյան կար, սրբություններ կային։ Մտնում էինք Աշոտենց տուն, պիտի մոմ վառեինք, խաչ համբուրեինք:

Սպառողական սակագների բարձրացման արդյունքում լրացուցիչ եկամուտները ստացել են էներգաարտադրող ընկերությունները, ոչ թե ՀԷՑ–ը։ Սակագների բարձրացման 73%–ը գալիս է էլեկտաէներգետիկ այլ ընկերություններից։

Քաղաքական ուժերը վարկաբեկված են հասարակության մոտ, բայց միայն քաղաքացիական շարժումներով էլ հնարավոր չէ խնդիրները լուծել: Հայաստանում անհրաժեշտ է նոր քաղաքական ուժ:

Վնասները պայմանավորված են ՀՀ–ի կարգավորման համակարգով՝ էներգաարտադրող ընկերությունների ֆինանսավորում՝ ի հաշիվ ՀԷՑ–ի, և ստիպում ընկերությանն ավելի թանկ գնով էլեկտրաէներգիա գնել, քան նախատեսված է։

Իշխանությունը հին մեթոդներով փորձեց ջլատել ցուցարարների ռեսուրսները։ Սակայն, մեծ հաշվով, դա իշխանությանը չհաջողվեց։ Շարժման պահանջները լուծված չեն. ցուցարարները տեղում են, ուրեմն պայքարը շարունակվում է։

Ներկա ենք իրապես խաղաղ, բարձր քաղաքացիական գիտակցությամբ պայքարի։ Մեր աչքի առաջ ձևավորվում է լուրջ քաղաքացիական հասարակություն, որի մասին միշտ երազել ենք, և որին հաղթել գործնականում հնարավոր չէ:

Ամեն երկրի կառավարություն ինքն է ընդունում որոշումներ, և դա առաջին հերթին վերաբերում է սակագներին: Մենք որևէ ազդեցություն այդ գործընթացների վրա չունենք։