Բազմակողմանի համագործակցությունը խաղաղության, անվտանգության, կայունության հասնելու միակ ուղին է։

Հանրության հետ ունեցած մեր ամենօրյա շփումից երևում է, որ այս անգամ նահանջելու, հետևաբար պարտվելու իրավունք չունենք:

Մենք միակ ուժն ենք, որը գտնվում է վերահսկողությունից դուրս, գործում է ինքնուրույն, գործում է բացառապես գաղափարներից ելնելով և ի շահ մեր ժողովրդի։

Քանի դեռ խաղաղության համաձայնագիր չի ստորագրվել, միշտ էլ կա ռիսկը, որ ԼՂ հակամարտության գոտում ռազմական բախումներ կլինեն:

Տարածված ապատեղեկատվության նպատակը մեկն է՝ սեփական ու միջազգային հանրությանը «կերակրել» իր երևակայությանը հարիր անպտուղ քարոզչական հնարքներով:

Արևմուտքի փորձերը՝ ԱՄՆ–ի գլխավորությամբ, արգելակել նոր ու ավելի արդարացի աշխարհակարգի ստեղծման գործընթացը, տանում են քաոսի աճի, անիշխանության։

Սեյրան Օհանյանը տեսնում է՝ խնդիր կա բանակի, անվտանգության հետ, հասկանում է, որ դա այլևս հնարավոր չէ միայն բանակի շրջանակում լուծել:

Ում առևանգում ես, հանրային վայր չես տանում: Այդ երիտասարդն ընդամենը երևի վախեցել է կամ չափազանցրել, կամ էլ պարզապես չի ցանկանում պարտքը վերադարձնել։

Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորումը հնարավոր չէ առանց բանակցային գործընթացին Ստեփանակերտի անմիջական մասնակցության։

Եղել է ցանկություն ստեղծել մի այնպիսի միավորում, որը կարող է բերել ոչ միայն իշխանափոխության, այլև արմատական բարեփոխումների:

Ֆեյքային նորությունների լրատվամիջոցները (@nytimes, @NBCNews, @ABC, @CBS, @CNN) ոչ թե իմ, այլ ամերիկյան ժողովրդի թշնամին են։

Օտարերկրյա զորքերի ներկայությունն արաբական երկրների տարածքում՝ հակառակ նրանց կառավարությունների կամքի, դրդում է այդ ծայրահեղականներին միավորվել։

Մենք քաղաքական համակարգ ընդհանրապես չունենք: Սա անցումային փուլին բնորոշ վիճակ է:

Եթե որևէ պաշտոնյա ունենում է անհամաձայնություն, նրա հայտնվելու լավագույն տեղը Ազատության հրապարակ իջնելն ու միտինգ անելը չի սկզբնական շրջանում։

Սեփական անգործությունը ծածկելու համար պետք է սևեռվեն և հակաքարոզչություն տարածեն այն ուժերի նկատմամբ, որոնք իրական վտանգ կարող են ներկայացնել գործող իշխանությանը:

Ես երբեք չեմ տեսել ԱՄՆ–ն այդքան բևեռացված, մասնատված ու հակամարտություններով ծանրաբեռնված, քան այժմ։

Նախագահ Այբոլիտը՝ Լիմպոպո երկրից... Ռուսական հեքիաթներն իրականություն են դառնում։ Աստվա՛ծ, մի՛ լքիր Ամերիկան։

Կուզենայի այս Ազգային ժողովը լիներ հասարակության շահերը ներկայացնող: Չլիներ որևէ քաղաքական ուժի քաղաքական մենաշնորհ: