Վահան Մելքոնյան. ««Նաիրիտն», ըստ էության, աշխատում է 99%-ով դեպի արտասահման։ Մեր արտադրանքը հիմնականում իրացվում է դրսում։ Այս չորսուկես ամիս է, մենք պարտքեր ունենք աշխատավարձի»։ Գայանե Արշակյան. «Ստանում են միլիոններ։ Ադմինիստրացիայի աշխատավարձը սկսում է 300 հազ.-ից, մինչև 3-4 մլն։ Ուզում ենք, որ նախագահը տնօրենին ասի՝ ա՛յ ոչխար, եթե չես կարողանում աշխատեցնել, հեռացի՛ր»։

Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը հարցազրույց է տվել Պոլսում լույս տեսնող «Ժամանակ» օրաթերթի խմբագրապետ Արա Քոչունյանին, որն արևմտահայերենով ներկայացնում ենք Ձեր ուշադրությանը:

Լևոն Անանյան.«Ես այն ժամանակ ոչ թե իշխանությունների կողմն էի, այլ մեծամասնականով առաջադրել էի իմ թեկնածությունը։ Ես անկախ եմ եղել։ Եթե այդպես իշխանական լինեի, չէի առաջադրվի՝ առանց հաշվի նստելու այն արգելքների հետ, որ ինձ ասում էին՝ մի՛ դիր, որովհետև հայտնի էր, թե ում հետ պետք է ճակատ առ ճակատ մրցեի»։

«Ո՞ւր է այն խելամիտ քաղաքականությունը (մասնավորապես օտարալեզու դպրոցների դեպքում), այդ քաղաքանության գրագետ իրականուցումը, կամ այն անբիծ պահվածքը, որով պիտի օժտված լիներ այսօրվա իշխանությունը, և որին ականատես լինելով՝ մարդ կասի՝ անկասկած, սա է միակ և անզուգական իշխանությունը, և իրական այլընտրանք լինել չի կարող»:

«Եթե իրենք իրենց նժդեհական հռչակած մարդիկ են, եթե իրենք ռուսական ԿԳԲ-ի ագենտներ չեն կամ կամակատարներ, ուրեմն թող իրենց կուսակցության ղեկավարն իր նախագահի հրամանագրով որոշի, որ Գարեգին Նժդեհը համարվում է ՀՀ ազգային հերոս»։

«Հիմա հասարակական լճացման պահերին ստեղծագործական կյանքն ու ճշմարտության խոսքը կարծես, հակառակը, գլուխ են իջեցնում: Չնայած, իմ կարծիքով, բոլոր իրավիճակներում ճշմարտության սուրհանդակներ են մնում հեղինակային երգի և որոշ չափով ռոքի ու ռեփի ներկայացուցիչները»։

«Թագավորը կա՛մ բարոյական էր՝ ամեն ինչ լավ էր, կա՛մ անբարոյական էր՝ ամեն ինչ վատ էր։ Իսկ հանրապետության նախագահը պետք է լինի անբարո, չի կարող լինել լավ, որովհետև մինչև դու հասնում ես հանրապետության նախագահի պաշտոնին, դու անցնում ես անբարոյականության մի մեծ ճանապարհ»։

«Խանգարում է տգիտությունը, սուտը, դավաճանությունը, նախանձը, չգնահատելն ուրիշի աշխատանքը, գռեհկությունը, այլասերված կյանքի ընկալումը։ Խանգարել կարող է ամեն ինչ, կարևորը՝ այդ ամենը տեսնելիս չանտեսել և պայքարել դրա դեմ. ամեն մարդ՝ իր գործով»։

«Այս խմբավորման փոխարեն մեկ ուրիշ խմբավորում իշխանության գա, նույնպես լուրջ տեղաշարժեր չի արձանագրի։ Եթե մենք չենք հասկանում երևույթի բուն պատճառը, ոչ թե պարզապես մակերեսային ենք քննարկում այդ ամենը, հետևապես մենք հանգում ենք այն եզրակացության, որ պետք է Պողոսը փոխվի, Սիմոնը փոխվի, Սերժի տեղը եսիմ ով նստի. դրանից էական ոչինչ չի փոխվի»։

«Քաղաքական այն ուժը, որը կարող է հակազդել իշխանություններին առայժմ չկա, բայց կարծում եմ, որ պետք է ստեղծվի և՝ միայն ընտրությունների միջոցով։ Պետք է ընտրությունների միջոցով ազգային ուժերը կարողանան գալ իշխանության և Հայաստանի անկախությունը բերեն»։

«Եթե անգամ համաձայնություն ձեռք բերվի կարգավորման հիմնական սկզբունքների շուրջ, ապա դա ևս չի նշանակի, թե բանակցային գործընթացը տեղից թափ է առնելու, որովհետև հիմնական տարաձայնությունները, ըստ իս, ոչ թե կարգավորման սկզբունքներում են, այլ դրանց իրականացման մեխանիզմներում ու ժամկետներում»։

«Դիվանագիտությունը սև ու սպիտակ, չար ու բարի ինչ-որ միաշերտ արվեստ չէ: Դա բազմաշերտ մոտեցում է: Դրա համար իրավիճակային նպատակահարմարությունը կարող է մեկը լինել, որ ներկայացնի տվյալ պահի արտգործնախարարությունը կամ գործադիր իշխանությունը»։

«Մի մտածեք, որ պատգամավորը պետք է նստի ամբողջ օրը դահլիճում։ Նա աշխատում է, հանդիպում իր ընտրողների հետ։ Ուղղակի իմ ցանկությունն է, և հորդորել եմ պատգամավորներին, որ նիստի օրերին ներկա լինեն, մնացած բոլոր օրերը հանդիպեն իրենց ընտրողների հետ և իրենց այլ գործերով զբաղվեն։ Եվ դա ճիշտ է։»։

«Ադրբեջանը չպետք է որևէ իրավունք ունենա Արցախի տարածքում որևէ նախաձեռնություն իրականացնելու, ինչը մենք տեսանք՝ համանախագահների այն խայտառակ հայտարարությունը, որը նույնիսկ կոնֆլիկտային գոտիներում աշխատելու էթիկայի խախտում էր»։

«Չեմ կարող ենթադրություններ անել, որովհետև ես լավ չեմ հասկանում Սերժ Սարգսյանի դիրքորոշումը ազատ խոսքի վերաբերյալ։ Որևէ առաջընթաց Ռոբերտ Քոչարյանից հետո չեմ նկատել, և սա ես համարում եմ, որ նուրբ շանս է՝ դրսևորելու իր բարի կամքն ազատ խոսքի նկատմամաբ»։

«Հուսահատվելու և երկրից հեռանալու հեռանկարը ես թողնում եմ հակառակ կողմին: Անձամբ ինձ համար դա արդեն փակված էջ է, ես այստեղ եմ արժանապատվորեն ապրելու համար: Ում համար հայկական պետության շրջանակները նեղ են, իրենք կարող են հեռանալ»:

«Այսօր ես տեսնում եմ, որ ո՛չ ընդդիմադիր, ո՛չ իշխանամետ, ո՛չ էլ չեզոք քաղաքական ուժերը, և ո՛չ էլ Ստեփանակերտի իշխանությունները ոչինչ չեն անում, որպեսզի ժողովրդի ձայնն իրոք լսվի այնտեղ, որտեղ պետք է լսեն։ Մեր քաղաքական ուժերը զբաղված են ապագա ընտրություններով։ Զբաղված են միայն իրենց սեփական գոյությունը պահպանելու գործով»։

«Եթե ՀՀԿ-ականները ցանկանում են հանրությանը ներկայացնել, թե իրենք այնքան ուժեղ են, որ ցանության դեպքում կարող են ԲՀԿ-ին թուլացնել, պարզապես պետք է հիշեն, թե որտեղ կլինեին և ինչ համազգեստով, եթե Գագիկ Ծառուկյանն իրենց չաջակցեր նախագահական ընտրությունների ժամանակ»։