Մաշտոցի պողոտա-Ամիրյան փողոց հատվածում՝ դեպի Հանրապետության հրապարակ տանող ճանապարհի կեսն ասֆալտապատել են, իսկ անկյունային մի հատված՝ թողել։

Հուշարձանի ապամոնտաժման, տեղափոխման, նորակաոռւյց դպրոցի տարածքում տեղադրելու համար պետական բյուջեից գումար չի հատկացվել։

Խելքի աշեցեք, կասեր մեծն Ջիվանին և կզարմանար բոլորս վրա, որ մինչ այսօր այս խայտառակությունը դեռ հանդուրժում ենք:

ԱՄՆ-ն և ԵՄ-ն չեն ճանաչի այս «ընտրությունները» լեգիտիմ, սակայն դրանից հետո ոչ մի պատժամիջոց չի լինի:

Ամենուր խցանումներ են, ավտոբուսները գերբեռնված են ուղևորներով, չգիտեմ, արդյոք կարելի՞ է այդքան բեռնել այդ ավտոբուսները, կդիմանա՞ն այդ ծանրությանը։

Չկարողանալով աճեցնել գեթ մեկ շիվ, անգամ 150 հազար դրամ վճարելով Երևանի բյուջեից՝ մեկ է չեն կարողանում աճեցնել, իսկ հաստաբուն ծառերը մի ակնթարթում վերացնում են։

Եւս մեկ ռեֆորմատոր է հայտնվել աշխարհի քարտեզում, ով սարսափում է Հայրենիք հասկացությունից եւ փորձում է այն փոխարինել Պետություն բառով։ Հայրենիքն իր համար սպառնալիք է համարում։

Ասե՛ք, կանե՛նք, կարմիր կետագծերը կարո՞ղ է մի քանի անգամ էլ թանկացնեք, քաղաքը բեռնաթափեք։

Իսկ ինքը՝ Փաշինյանը, շարունակում է «զրոյացնել» ՀՀ կարգավիճակը։

Քաղաքային իշխանությունները նույնիսկ իրենց ճոխ արձակուրդներից վերադառնալուց հետո չեն կարողանում կատարել իրենց առջև դրված պարտականությունները։

Բաքվի բարբարոսական վարչախմբի պարագլուխն իր ներկայությամբ իսկ պղծել է մեր սրբի մասունքները։

Երևան քաղաքի ժամանակավոր «իշխանության» քայլերի շնորհիվ հպարտ քաղաքացին կանգնել է նոր խնդրի առաջ։

Անգամ նոր ուսումնական տարին խթան չի սրանց համար, որ քաղաքը մաքրեն աղբից։

Քաղաքացիները միահամուռ ասում են, դե արե՛ք։

Բացի ՏՏ, բանկային ոլորտների, մոլեխաղերի և մի քիչ էլ՝ շինարարական ոլորտների, մնացած ոլորտներում զբաղված մեր քաղաքացիների կյանքի որակը այս վեց տարիների ընթացքում շատ լուրջ անկում է արձանագրել:

Մեզանից բազմաթիվ տոներ են գողացվել վերջին 6 տարում։ Գողացվել են դավադրաբար և դավաճանաբար։ Արցախի անկախության օրը գողոնների շարքում է։

Ոչ միայն գիտելիքի առումով են աղավաղում, այլ կազմակերպչական հարցերում չեն կարողանում լինել կոմպետենտ։

Այս պահին առնվազն մի քաղաքական միավոր գիտեմ, որ այս միտքը ընկալում է ու տեսնում է պոտենցիալ։