Նրանք գործում են համատեղ և միևնույն բառապաշարով սպառնում Արցախի պետական ինստիտուտներին ու ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը:

1920թ. օգոստոսի 10-ի հայ-ռուսական համաձայնությամբ Հայաստանի տարածք են ճանաչվել ոչ միայն Ներքին Ոսկեպարն ու Բաղանիս-Այրումը, այլ նաև այժմ արհեստածին Ադրբեջանի կազմում գտնվող Ղուշչի-Այրում, Մազամ և Ֆարահլի գյուղերը։

Մոսկվան, հնարավոր է, սկսում է վերանայել իր քաղաքականությունն Անդրկովկասում

Առանց քաղաքական դաշտի փոփոխման, Հայաստանն անխուսափելիորեն կորցնելու է իր պետականությունը, իր հետ կանգնեցնելով նաև երկրի բնակչությանը նոր ցեղասպանության առջև:

Փաշինյանի հաշվարկն այստեղ էլ կձախողվի։

Մարդիկ հետ են կանգնում իրենց ընտրությունից։

Ալիևն ու Փաշինյանը տարբեր աստիճանի ներգրավվածություն ունեն հակառուսական մեծ կոալիցիայում, սակայն այժմ կարող ենք արձանագրել այն հարցի պատասխանը, թե ինչի՞ն են խանգարում ՌԴ ԱԴԾ սահմանապահները Հայաստանում։

Քաղաքական կոդն ու քաղաքական պայքարն է հաջողության միակ գրավականը՝ իրական Հայաստանը պատմականի չվերածելու հնարավորությունը, պատերազմի ու պարտության փոխարեն իրական խաղաղություն ստանալը։

Շարքային երևանցին ինչպես պետք անցնի այս մայթերով։

Շատ կարևոր դերակատարում ունեն ակտիվ անհատները, ձևավորված և ձևավորվելիք նոր շարժումները-ձևաչափերը, ինչպես նաև ավագ սերնդի մի խումբ գործիչներ, որոնց համար սա հայրենիք է, ու որոնց սիրտը պայթում է այս վիճակից։

Իր նստատեղն ավելի ուժեղ է պաշտպանում, որպեսզի հանկարծ ու հանկարծ օձն իր պորտով, հավքն իր թևով չկարողանա «նեղություն» տալ «ժողովրդավարության բաստիոնի» գլխին:

Ռեժիմն անցել է ռեպրեսիաների, եւ դա օրինաչափ է, այլ տարբերակ չունի։ Սակայն, ովքեր են թիրախում։

Ոսկեպարում լարված դրություն էր։ Ակնհայտ էր, որ ոստիկանները հրահանգ էին ստացել բնակիչներին թույլ չտալու մտնել եկեղեցի։

Այս ահաբեկչությունը 21-րդ դարի ամենասարսափելիներից մեկն է։

Բարեկարգումից ընդամենը 7 ամիս անց, անձրևից հետո այս վիճակն է։

Եթե ավելի նվազ էմոցիոնալ դատենք, ապա Ատալի հայտարարությունը Հայաստանը «կռվախնձոր» դարձնելու հերթական ցուցադրությունն է՝ պլացդարմ Արևմուտքի և Ռուսաստանի Դաշնության շահերի բախման համար։

Տավուշում էլ, մարդիկ խաղաղություն էին ուզում, բայց նաև հստակ հասկանում էին, որ զորքերի ետ քաշումն բնագծերով ձգվող կահավորված առաջնագծից ոչ թե կանխելու է պատերազմը, այլ այն ավելի է մոտեցնելու ու մեզ համար ավելի դժվար է դառնալու պաշտպանվելը:

Այս ամենից հետո Փաշինյանի կողմից թալանի մասին խոսելը պարզապես զարհուրելի փարիսեություն է: