են խոսում իրենց «կիրթ ու կառուցողական ընկերոջ» մասին, Հայրենիքը դրան ՀԱՆՁՆԵԼՈւ մասին:

Նիկոլենք սարսափի մեջ են, որովհետեւ հանրության մեջ իսկապես լուրջ սպասելիք է Ռոբերտ Քոչարյանի վերադարձը իշխանություն։

Հազար անգամ ավելի շահեկան վիճակում չէի՞նք լինի, եթե ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղարը լիներ Յուրի Խաչատուրովը։

Պատկերացնում եմ, եթե այդ երիտասարդների հետ զրույցի բռնվես այս թեմաների շուրջ, ինչ կպատասխանեն։

Հայաստանը ՀԱՊԿ դիմել է ոչ թե Հավաքական անվտանգության պայմանագրի 4-րդ հոդվածի, այլ 2-րդ հոդվածի հիման վրա։

Թուրքերը առաջ են եկել, մերոնք ասել են՝ հո՛փ: Սրանք էլ առաջ չեն եկել, բայց հետ էլ չեն գնացել:

Ակնհայտ է, որ դրանից հետո կարող էր տեղի ունենալ գերիների փոխանակում, բայց դե։

Բայց զգում եք չէ՞, որ աշխարհը մեծ հաշվով արդեն թքած ունի Հայաստանի վրա:

Մենք հայտվել ենք այպիսի իրավիճակում, որ թշնամին առանց դիմադրության հնարավորություն ունի որտեղ ուզի գա և դիրքավորվի՞։

Ու զարմանալին այն է, որ հայ հասարակությունը դեռ հանդուրժում է այս որակի լիդերի, դեռ մի բան էլ այդ որակը նախապատրաստվում է վերընտրվել։

Այս ամենից հետո, արդեն չգիտեմ ինչպես որակել սրանց, գուցե դո՞ւք գիտեք։

Չեք ամաչո՞ւմ ... Էս լարված պահին էլի ձեր ֆեյքերին ֆաս եք տվել:

Ստում են այնպես ինչպես 44-օրյա պատերազմի ժամանակ։

Պարզ ասած, ուրիշներին մի մեղադրեք։

Պարզվում է, որ Արցախի տարածքների 75%-ն ու Հայաստանի տարածքները ոչ թե «նախկիններն են ծախել...», այլ դեռևս Տիգրան Մեծն է այդպես պայմանավորվել:

Հայ ժողովուրդը հետևողականորեն ապացուցում է, որ ինքն արժանի չէ պետություն ունենալու պատվին և իրավունքին։

Վարչապետի ԺՊ-ն նախ ստեղծում է վտանգավոր ճգնաժամ, հետո դեմքի լուրջ արտահայտությամբ փաստում, որ ճգնաժամը կարող է վտանգավոր շարունակություն ունենալ։

Ի՜նչ մի կենաց-բարեմաղթանքներ ես շռայլում, սրիկա, մենք պետություն ենք ու չնայած քո համառ ջանքերին՝ դեռ չենք կորցրել մեր պետականությունը։