Փորձել են Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև հավասարության նշան դնելով լղոզել։

Խաղաղությամբ ապրելու ցանկությունը յուրաքանչյուր բանական մարդու թիվ մեկ պահանջն է:

Բոլոր գործընթացները ընթանում են իներցիոն բնույթով։

Մի անգամ, 2020-ին, մենք պատասխան տվեցինք 2018-ի սխալ ընտրության համար։

Հայ ժողովուրդը, որպես հայկական երկու պետությունների հարատևության և անվտանգության երաշխավոր, աննահանջ պայքարելու է իր իրավունքների համար։

Հայաստանն Ադրբեջան չէ։

Աֆղանցիներն ընտրեցին չադրաները ժողովրդավարության փոխարեն։

Ղարաբաղյան վերջին պատերազմից հետո ռուս-թուրքական մրցակցությունը նոր երանգներ է ստանում։

Այս ամենը բնականաբար չի կարող իրականացնել կապիտուլյացիոն այս իշխանությունը:

Ու միայն Նիկոլն ու իրեն ընտրողները չեն մեղավոր այս ամենի համար։

Ամեն օր սահմանին հրաձգություն է։

Արդյո՞ք մեկ կոպեկի արժեք ունի այդպիսի քաղաքականությամբ իշխանություն ստանալը։

Եվ կարևորը դեմքերի այդպիսի ինքնավստահ արտահայտությամբ։

Քանի որ պլան «Ա»-ն ձախողվեց։

Ուստի անհրաժեշտ է գիտակցել այս ամենը և ապա քրտնաջան աշխատանք սկսել։

Այստեղ բայց հետաքրքիր կլիներ իմանալ՝ մեր իշխանություններին ավելի մոտ է այս առումով Բաքվի և Անկարայի՞ մոտեցմանը, թե՞՝ ՌԴ-ի։

Հարց է, կսթափվե՞նք, թե՞ կշարունակենք մնալ անարժանապատիվ ժողովուրդ։

Նրանք դա անելու են առանց մեր կարծիքը հաշվի առնելու, բայց մեր միջոցով։