էս պատմության բոցն էն ա, որ Մեհրիբանը Իլհամին նկատի չունի, Աննան էլ՝ Նիկոլին։

Արդյունքում Հայաստան պիտի մտնի Կանադայի ցեղասպանակից, բնիկներին վերացնող պետությունը՝ Թուրքիան, ինչի արդյունքում Հայաստանում ապրող բնիկները կթաղվեն անանուն, անհիշատակ, անլեզու։

Այցելուների ուշադրությունը գրավել է այն, որ Աննա Հակոբյանը եղել է ջինսե կարճ շորտիկով։

Երևի ՔՊ-ում ա տենց, որ իրանց մարդկանց արժեքը մանդատով ա պայմանավորված, մանդատը հանում ես տակը մնում ա զրոն կամ մինուս մեկը:

Հարց է առաջանում՝ որտե՞ղ է պետության սոցիալական պատասխանատվության բաղադրիչը:

Բարեփոխումը, հատկապես սոցիալ-տնտեսական խիստ խոցելի իրավիճակում, գոնե սկզբնական փուլում պետք է կրի խրախուսող, ոչ թե պատժիչ բնույթ:

Սահմանադրության նկատմամբ այն վայրագ հարձակումները, որ կատարեց այս իշխանությունը՝ նման էին 44-օրյա պատերազմի ընթացքում Արցախի Հանրապետության նկատմամբ ադրբեջանա-թուրքական հարձակումներին։

Այսպիսի բարոյական հատկանիշներ պիտի ունենա մարդ, որ ներկա կառավարությունը առաջադրի բարձրագույն պաշտոնների:

Իրենք էլ, կառավարությունն էլ շատ լավ գիտեին այս ստոր կեղծիքի հետևանքն ինչ էր լինելու։ Գիտեին ու արեցին։

Դեմքի խելոք արտահայտությամբ՝ «տոնական օրվա» կապակցությամբ շնորհավորհանքներ են հղում պետությունը զավթած պաշտոնյաները։

Նիկոլը իբրև շարունակություն նախկինում գինովցած, քնած, ծառի վրա թառած, եգիպտացորեն ուտող ու տարատեսակ այլ լուսանկարների՝ հրապարակում է նոր խայծը՝ ինքն ու եղջերուները։

Դիմադրության շարժման երթն այսպես ուշադիր նկարահանում են։

Իշխանափոխությունը անհրաժեշտ նախապայման է պետականությունը պահելու և քաղաքացի-իշխանություն հարաբերություններում սահմանադրականություն ապահովելու համար։

Այսօր էլ դիվահարը թշնամու ստամոքսով ու որովայնով հյուսիսից և հարավից կուլ է տալիս Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունը։

Չավուշօղլուն ասեց, որ Հայաստանի ընդդիմադիրները իրա ներվերին ազդում են ու խանգարում են Հայաստանի մերձեցմանը Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ։

Բոլոր մեր այդ հայրենակիցներին մենք համբերատար պետք է կարողանանք բացատրել մի պարզ ճշմարտություն՝ բազմահազարանոց հավաքներն ու երթերը հիմա Հայաստանի համար կենսական են՝ մեր արածը նվազագույն անհրաժեշտն է։

Պաշտոնապես Հայաստանը ներկայացնողները պատրաստ են հրաժարվել Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումն ու հատուցումը, որպես արտաքին քաղաքականության կարևոր ուղղություն դիտարկելուց, Արցախի հարցում իջեցնելու են նշաձողը և պատրաստ են տեսնել Արցախը Ադրբեջանի կազմում։

Չի բացառվում, որ Նիկոլը Թուրքիայում բողոքած լինի` ասելով, որ ընդդիմությունը թույլ չի տալիս ձեր դարավոր երազանքն իրականացնեմ: