Ժամանակին ադրբեջանական պրոպագանդայի թեզեր «սպասարկողին» երբեք չէի ընտրի ցանկացած հանրային պաշտոնում։

Եթե Փաշինյանն ու նրան սպասարկող քարոզչամեքենան տեղյակ չեն, տեղեկացնեմ, որ բանակցությունների և հակամարտության կողմ լինելը տարբեր բաներ են:

Կան համապատասխան ձայնագրություններ, որոնք անհրաժեշտության դեպքում կհրապարակվեն:

Հայաստանի Հանրապետության պետական բյուջեն տնօրինվում է՝ ըստ քմահաճույքի․ կեցցե՜ Հայաստանի Հանրապետության հպարտ ու խաբված ժողովուրդը։

Արգելվում է պաշտոնատար անձանց կողմից հանրային պաշտոնի կամ տիտղոսի կամ հանրային պաշտոնի հետ ասոցացված հեղինակության օգտագործումը որևէ ընկերության, ապրանքատեսակի կամ ծառայության ներկայացման կամ որակի հաստատման համար:

Ակնհայտ է, որ ղարաբաղյան հարցի հայանպաստ լուծման բանալին գտնվում է հիմնականում մեր երկրի ընդհանուր տնտեսական և քաղաքական զարգացման հարթակներում, որտեղ մեր հաջողությունները կարող ենք կապիտալիզացնել նաև բանակցային սեղանի շուրջ: Մնացածը պատրանքներ են ու մոլորություններ։

Իսկ վաղը հազարավոր մանուկներ նորից ձեռքն են առնելու այդ «Այբբենարանն» ու շարունակելու են սովորել:

Ատելության, անհուսության, արտագաղթի, ապօրինությունների մեծ ալիք է բարձրացել երկրի ներսում:

Այսօր մեր աչքի առաջ կատարվում է հայ հասարակության վարակումը, որին փորձում են դիմադրել ազգային և հասարակական իմունիտետը կրող առողջ ուժերը:

Սևը, չարը, վատը, բնականաբար, հակառակորդն է, սպիտակը, բարին, պուպուշը՝ ներխուժողը։

Այժմ միջազգային հատուկ հանձնաժողով է գալիս Հայաստան՝ փորձի փոխանակման համար:

Սա տգիտության, զարգացած չլինելու, ինտելեկտի պակասի, «խակ» լինելու դրսևորում է։

Սորոսականները սողոսկում են Հայաստանի բոլոր հնարավոր կառավարման օղակներ։

Արցախի, ազգային արժեքի, պետության և պետականության, բանակի, ավանդական ընտանիքի և Հայ առաքելական եկեղեցու գոյությունը չի կարող հարցականի տակ դրվել։

Այսօրվա իշխանությունների և իշխանական ֆեյքերի համար Հայաստանի մշակույթը Քարդաշյանի հետույքն է և սուպերմամայի սափրած ոտքերը։

Հիմա էլ մի այլ աբսուրդային պատճառաբանությամբ փորձում են մարդկանց ուղեղը տաշել:

Մեծ հարց է՝ ընդհանրապես միս կուտեն, թե չէ, բայց խաշը հաստատ կլինի «oh, no, grandpa, this can"t be happening in 2040» ոճի մեջ։

Այդպիսի հուզական ֆոնը (չմոռանանք, որ վախն էլ է հույզ) գրեթե միշտ ստեղծվում է դրա տակ ինչ-ինչ այլ շահեր առաջ բրդելու համար։