Հարցազրույց Հայաստանի կանաչների կուսակցության նախագահ Արմենակ Դովլաթյանի հետ

–Դուք Մաշտոցի պուրակի համար ակտիվ պայքարողների թվում եք։ Բայց չեք կարծո՞ւմ, որ այս հարցի լուծմամբ իշխանության բարձրադիր օղակները փորձում են սեփական PR-ն անել։

–Ես կասեի՝ հակաPR են անում։ Եթե իրենք մի փոքր ավելի նորմալ տրամաբանություն ունենային, կանեին PR՝ քանդելով «բուծիկները»: Դա՛ կլիներ PR: Հնարավոր է, որին ես շատ չեմ հավատում, որ գնան այդպիսի քայլի, սակայն դա կլինի արդեն խնդրի այլ լուծման հետևանք և ոչ PR, չնայած այդ դեպքում կփորձեն որպես դրական PR ներկայացնել: 

–Ինչպե՞ս եք մեկնաբանում ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի հայտարարությունը, որ ինքը դեմ է այդ այգում կրպակների կառուցմանը։ Այդպիսով Տիգրան Սարգսյանը չի՞ սևացնում իր կուսակցին՝ Երևանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանին, ում որոշումն է այգում կրպակներ կառուցելը, և ով պնդում է, թե այդ որոշումն օրինական է։

–Չեմ կարծում։ Եթե անգամ այդպիսի բան կա, դա ուղղակի ներքին մանր խնդիրների արտահայտություն է: Տիգրան Սարգսյանն իր ձևակերպումներում էլի խաղ է անում, նշում է, որ դեմ են կանաչ տարածքներում, հանգստի գոտիներում կրպակների տեղադրմանը, սակայն դրա հետ միասին ասում է, որ, իբր, դրանք ժամանակավոր կառույցներ են լինելու՝ մոռանալով, որ նաև կառավարությունն է պարտավոր առաջին հերթին աշխատել օրենքների համապատասխան (խախտված բազմաթիվ օրենքների և քաղաքաշինական նորմատիվների մասին հիմա չեմ ուզում խոսել. դրանց մասին երիտասարդների նամակ-պահանջների մեջ մանրամասն կա): Այսինքն, փորձելու են այդ ձևով ճնշել և շարունակել տեղադրման աշխատանքները: Ունենք «ընտիր» պետություն. կառավարության մակարդակով պիտի որոշվի մի քանի կրպակների տեղադրման հարցը։ Այ սա իշխանության և կառավարության «ընտիր» PR–ն է՝ գնահատական կառավարությանը և իշխանությանը: Հիմա գլխավոր խնդիրն այն է, թե ինչն է ավելի գնահատելի այս իշխանության համար՝ օրե՞նքը, հասարակական կարծի՞քը, թե՞ մի քանի քրեաօլիգարխիկ անձանց իրավունքը: Սրանք դրված են կշեռքի երկու նժարներին: Նորից եմ կրկնում՝ եթե մի փոքր տրամաբանություն ունենային թեկուզ տակտիկական հարցերի լուծման համար, պիտի գնային միանգամից կրպակների ապամոնտաժմանը, բայց երևի «ախպերական-գողական թասիբը» վեր է մնացած ամեն ինչից:

–Իսկ ի՞նչ իրավիճակ է այս օրերին Մաշտոցի պուրակում, և ի՞նչ հեռանկար է սպասվում։

–Ինչպես մեկ–մեկ բժիշկներն են ասում, հիվանդի վիճակը ստաբիլ է, բայց գտնվում է վերակենդանացման բաժնում: Որևէ աշխատանք չի կատարվում այնտեղ, և սպասում ենք, թե ներկա իշխանության համար որ գործոնը կգերադասվի, և ինչ որոշում կընդունվի:

–Մինչև ե՞րբ է այգու համար պայքարը շարունակվելու։

–Պայքարը շարունակվելու է ոչ միայն Մաշտոցի պուրակի համար, այլ նաև Դալմայի այգիների կոտորածի դեմ, որն այսօր արագացված գնում է, Նորքի անտառների վերականգնման համար և քաղաքի այլ վայրերի կանաչ տարածքներում կատարվող «օրինական անօրինականությունների» դեմ: Երևի նաև «անտիբուծիկ» որոշում ընդունելու համար այս խնդիրներն են հաշվի առնվում, որ սա հասարակության համար չդառնա պայքարի դրական օրինակ մնացած խնդիրների համար: Եվ մեկ լրացուցիչ հարց իմ կողմից՝ ուղղված քաղաքապետին արդեն որերորդ անգամ՝ ի՞նչ «փոխհատուցման» արդյունքում է ընդլայնվում «Մետելիցա» սրճարանը, և ո՞վ է ֆինանսավորում այդ ընդլայնման աշխատանքները։

Հարցազրույցը վարեց Արեգնազ Մանուկյանը