«Երևանում տեղի ունեցավ Եվրասիական տնտեսական միության Բարձրագույն տնտեսական խորհրդի նիստը, որին մասնակցում էին ոչ միայն ԵԱՏՄ անդամ երկրների ղեկավարները, այլև Մոլդովայի նախագահ Իգոր Դոդոնը՝ կապված ԵԱՏՄ-ին առընթեր որպես դիտորդ պետություն Մոլդովայի կարգավիճակի հետ, Իրանի նախագահ Հասան Ռուհանին և Սինգապուրի վարչապետ Լի Սյան Լուն՝ որպես պետությունների հրավիրյալ ղեկավարներ:

Խորհրդի նիստի շրջանակում ԵԱՏՄ-ի և Սինգապուրի միջև կնքվեցին ազատ առևտրի, ինչպես նաև համապարփակ տնտեսական համագործակցության մասին շրջանակային համաձայնագրեր:

Ուշագրավ է, որ ՀՀ ներկայիս իշխանությունները Երևանում ԵԱՏՄ տնտեսական Բարձրագույն խորհրդի նիստի անցկացումը, կազմակերպության անդամ երկրների և հրավիրյալ պետությունների ղեկավարների մասնակցությունն ու Սինգապուրի հետ համաձայնագրերի կնքումը համարում են իրենց համար չտեսնված մեծ հաջողություն:

Այդ է պատճառը, որ ՀՀ վարչապետի խոսնակը նշել է, թե Հայաստան ժամանած հյուրերի մակարդակն ու քանակը ցույց են տալիս, թե իրականում ինչպիսի հեղինակություն է վայելում Հայաստանի նոր իշխանությունը և անձամբ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը ոչ միայն ԵԱՏՄ շրջանակներում, այլև դրանից դուրս։ Այդ «գծի» մեջ էին նաև իշխանական մի շարք պատգամավորներ:

Սակայն հարց է առաջանում, թե ինչո՞ւ են ՀՀ նոր իշխանությունները այդքան թմբկահարում ԵԱՏՄ տնտեսական բարձրագույն խորհրդի նիստի թեման.

ի վերջո այն հերթական նիստն էր, որին մասնակցում էին նաև ԵԱՏՄ-ի գործընկեր երկրները, իսկ Սինգապուրի հետ տևական ժամանակ է, ինչ ընթացքի մեջ էին ազատ առևտրի գոտու ստեղծման շուրջ բանակցությունները, և զարմանալի է, թե այս հարցում ի՞նչ հատուկ ներդրում են ունեցել ՀՀ ներկա իշխանությունները:

Քանի որ արտաքին քաղաքականության ոլորտում դեռևս մեծ ձեռքբերումներ չկան, վարչապետի՝ ԱՄՆ կատարած այցն էլ մեծ հաշվով չարդարացրեց սպասելիքները, իշխանությունները փորձում են գոնե ընթացիկ պրոցեսները ներկայացնել որպես բացառիկ հաջողություն:

Այդպես եղավ նաև անցած տարի տեղի ունեցած Ֆրանկոֆոնիայի գագաթնաժողովի ժամանակ, երբ Հայաստան այցելեցին մեծ թվով երկրների ղեկավարներ և արտասահմանյան պատվիրակություններ:

Նոր իշխանությունները Ֆրանկոֆոնիայի գագաթնաժողովը փորձեցին օգտագործել իրենց հեղինակությունը բարձրացնելու համար, սակայն գագաթնաժողովի կազմակերպման հարցում իրենք որևէ լումա չունեին ներդրած, քանի որ այն կազմակերպվել էր նախորդ իշխանությունների գործադրած ջանքերի արդյունքում:

Նույն իրավիճակն է նաև մի քանի օրից մեկնարկող «WCIT 2019» ՏՏ համաշխարհային համաժողովի դեպքում, որի՝ Հայաստանում անցկացնելու որոշումը կայացվել է դեռևս 2015 թվականին:

Այս առիթը Փաշինյանը նույնպես փորձելու է օգտագործել՝ հանրությանը ցույց տալու, թե ինքը հաջողված արտաքին քաղաքականություն է վարում, սակայն մարդկանց համար պարզ է, որ վերջինս հենվում է անցյալից եկող նախաձեռնությունների վրա:

Իսկ թե որոնք են Փաշինյանի գլխավորած կառավարության՝ Հայաստանի ապագայի հետ կապված արտաքին քաղաքական նախաձեռնությունները և ծրագրերը, ինչ նշանակալից համաձայնություն է այս մեկուկես տարվա ընթացքում ձեռք բերվել Հայաստանի գործընկերների հետ, շատ դժվար է նշել:

Մինչ Փաշինյանի կառավարությունը հիմնականում մխրճվել է ներքաղաքական հարցերի մեջ և ամեն քայլափոխի դավադրություններ է փնտրում, այդ ընթացքում արտաքին քաղաքական օրակարգը մղվել է երկրորդ պլան:

Թերևս հենց սրանով է պայմանավորված, որ ՀՀ վարչապետը ՄԱԿ-ում օրերս ունեցած իր ելույթում հատուկ ծանրացավ ներքաղաքական դաշտի խնդիրների վրա:

Եվ ամենևին էլ կարիք չկա Հայաստանին վերաբերող ամեն մի արտաքին քաղաքական գործընթացից հետո շեշտել, թե ներկայիս կառավարությունը փայլուն ձեռքբերումներ է արձանագրել, քանի որ եթե կան ձեռքբերումներ, ապա հանրությունը դա կտեսնի և կգնահատի, իսկ ավելորդ փիառի կարիքը չի լինի:

Բայց քանի որ չկան ձեռքբերումները, փորձ է կատարվում ուղղակի ֆոն ապահովել սելֆիներով և կառավարության հաջողությունների մասին ուռճացված պատմություններով»,-գրում է թերթը:

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում: