Եվրամիությունը մեզ խնդրել է փոփոխել մեր հակաահաբեկչական օրենսդրությունը: Կներեք, բայց մենք գնում ենք մեր ճանապարհով, իսկ դուք՝ ձեր։

Հայաստանի և Ադրբեջանի նախարարությունների ղեկավարների մակարդակով շփումները ՌԴ ԱԳՆ–ի օրակարգում են, և այս ժամանակահատվածում դրան առաջնահերթ ուշադրություն է դարձվում։

Հայաստանը ռուսական կողմի հետ չի քննարկել ԼՂ անկախության ճանաչման մասին օրինագիծը, բայց Մոսկվայում ուշադիր հետևում են այդ որոշմանը՝ կապված այդ փաստաթղթի հետ։

Ղարաբաղի կարգավիճակը կորոշվի ընդհանուր համաձայնության կոնտեքստում, ոչ թե միակողմանիորեն։ Քաղաքական գործընթացը, քաղաքական կարգավորումն այլընտրանք չունեն:

Որ կողմ նայում ես` Ղրիմ, Սիրիա, փախստականներ, ահաբեկչություններ, ազգային հարց և այլն: Ամենուր մենք տեսնում ենք թուրքական ղեկավարության բացարձակ ապակառուցողական դերը։

Ամերիկան պետք է տոն տա։ Մյուս երկրները պետք է խաղան այն կանոններով, որոնք սահմանում են ԱՄՆ–ն ու մեր գործընկերները, և ոչ թե հակառակը։

Արցախի հողին մեր հերոսների արյունն ու հաղթած զինվորի ուրախության արցունքն է խառնվել. թշնամին այս հողին չպետք է մոտենա:

1998-2008 թթ. Հայաստանը դրսում նման անարժանապատիվ վարկանիշ չուներ, տնտեսական առումով շարժ կար, Ադրբեջանը «ռիսկ չէր անում» կատարել որևէ քայլ ստատուս քվոն փոխելու համար:

Այսպես կոչված սառեցված հակամարտութունների էսկալացիայի հավանականությունը մնում է։ Վերջին շրջանում՝ կտրուկ։ Եվ, ցավոք սրտի, չի նվազում ԼՂ-ում զինված դիմակայության սրությունը։

ԼՂ–ում այժմ առաջնահերթ խնդիրն, իհարկե, իրավիճակը հանգստացնելն է, նոր ագրեսիա, նոր արյունահեղություն թույլ չտալը և մթնոլորտի վերականգնումը, որը կնպաստեր իրավիճակի հանդարտեցմանը։

ԱՄՆ–ի ու ՆԱՏՕ–ի գործողությունները ՌԴ–ին ստիպում են պատասխան ռազմատեխնիկական միջոցներ կիրառել։ Սակայն մենք դեմ ենք սպառազինությունների մրցավազքին։

ԵՄ-ին անդամակցելու շուրջ Թուրքիայի հետ բանակցությունները միակ հնարավորությունն են՝ օգնելու այդ երկրին արդիականացնելու պետությունը, հարգելու հիմնարար իրավունքները, այդ թվում՝ ԶԼՄ-ի։

Որ ուկրաինական պետությունը կարող է ճաք տալ, եթե քաղաքական գործիչները փորձեն երկու աթոռի նստել, և երկիրը, ժողովրդի կարծիքին հակառակ, դեպի Արևմուտք քաշել, ՆԱՏՕ-ի հին թեման է։

Խլել մարդկանցից ունեցածը վատագույն ճանապարհն է. այդպիսի բան որեւէ պետության մեջ պետք չի թույլ տալ: Դա նշանակում է կտրել այն ճյուղը, որի վրա նստած եք։

Թուրքիայի հայտարարությունները կոչեր էին ոչ թե ուղղված խաղաղությանը, այլ պատերազմին։ Ցավոք, արդեն սովոր ենք թուրքական ներկայիս իշխանությունների նման պահվածքին։

Մոսկվան սպասում է միջազգային հանրության արձագանքին ԶԼՄ–ում թուրք սահմանապահների կողմից սիրիացի փախստականներին գնդակահարելու մասին հաղորդագրությունների առնչությամբ։

Չեմ կարծում, որ Միհրան Պողոսյանը թիվ մեկ կոռուպցիոներն է, բայց իսկապես պետք է բյուջետային կարգապահություն. այս երկրում ինչ-որ փողի շրջանառություն կա, որը բանակին չի հասնում։

Թուրքիան սահմանը բաց է պահում փախստականների համար մարդասիրական նկատառումներով: Եվ աշխարհը պետք է միայն շնորհակալություն հայտնի Թուրքիային, այլ ոչ թե հաշվետվություն պահանջի։