Հասկանում է, որ արտակարգ դրությունն անվերջ չէ, մարդիկ շուտով իրենց իրավունքների համար փողոց են դուրս գալու։

Վերջապես մենք ապրում ենք նոր, իրավական, ժողովրդավարական երկրում, ուր գործում են միայն իրավունքն ու օրենքը։

ՀՀ–ն պետք է ամենաօպերատիվն արձագանքեր տեղի ունեցածին, սակայն բացի արարողակարգային մեկ–երկու գործողությունից, այլ բան չի արվել։

Հիմա էլ ձեռքը գցել է հայ պատմագիտությանը, թե բա «հայդատական»:

Իսկ 2020-ին քար լռություն է պահպանում։

Այս մեկ ամսում ինչքան կեղտոտ ու մութ, բաց թողնված գործեր կան, պետք է հասցնեն ավարտին։

1923-ին հայ բոլշևիկների կազմակերպմամբ տեղի է ունենում «նախկին դաշնակցականների» հայաստանյան կոնֆերանս։

Նավահանգստի հարակից թաղամասերում, այդ թվում և հայկական Բուրջ Համուդում, անվնաս մնացած որևէ շենք գոյություն չունի։

Բիզնեսի աջակցման ծրագրերն անբավարար են, չկա համակարգված և հաշվարկված մոտեցում։

Նիկոլին էլ դրեք էդ աղանդի գլխավոր աստված, ձեզ միայն սենց բաներ է մնում անել ու սպասել ձեր փայ «փրկությանը»։

Ուտել-ուրանալը բնորոշ է նման անաստվածներին:

Բաժանարար գիծը, կոպիտ ասած, պետք է լինի կարողացողների ու անկարողների միջև։

Սրանց հիմա թվում է, թե ամենակարող են:

Իր հակառուսական այս քայլով Լուկաշենկոն փորձում է Արևմուտքի սպասվելիք քայլերը մեղմել՝ մեսիջ ուղարկելով նրանց, որ պատրաստ է լուրջ նահանջ կատարել Մոսկվայի հետ սերտ հարաբերություններից: Մանավանդ, որ Պուտինի կողմից իրականացված  ռուսական նոր սահմանադրական փոփոխություններից հետո Լուկաշենկոն Մոսկվայի համար դարձել է «ավելորդ բերան», որին կերակրել  Մոսկվան չի այլևս ցանկանում:

Ինչպե՞ս կարելի է անվանել 1990-ից սկիզբ առնող պատմությունը, երբ ՀՀՇ-ն նվաճեց Հայաստանի իշխանությունը։

Դժվար է պատկերացնել, թե ինչի արդյունք է այն:

Քննչական մարմինը պարզապես «ծաղրում է» իրավաբանական գիտությունը։

Այստեղ մի բան կարելի է գրել` no comment: