Փաստորեն, ընդամենը 3 տարի պահանջվեց, որ կառավարական առանձնատնից պարբերաբար լայվ մտնող, այնտեղի սաունան, սառնարանը, վերանորոգումն ու ամեն անկյունը ցուցադրող «հեղափոխականները» վերածվեն Ջորջ Օրուելի «Անասնաֆերմա»-ի հերոսների։

Ձեռնոցի պես Նիկոլ Անհողը փոխում էր բանակային կորպուսների հրամանատարներին, ԶՈՒ ԳՇ պետերին և այլ անտրամաբանական և անիմաստ կարդարյին նշանակումներ էր անում։

Ջալալ, Օնիկ, Տիրան, Արտակ, Արշակ-Վաղարշակ ունեցող իմ ժողովուրդ, էն տժժացող զինվորներից ի՞նչ եք ուզում։

Իր աթոռը պահելու համար մի օր առաջ մութ-մթով, լույսը դեռ չբացված, գնաց իր իսկ ձեռքերով քաղաք դարձած Եռաբլուր` շոուն մաստ գոու անելու:

Համոզված էի, որ Հայաստանի այն ղեկավարը, որը կփորձի հատել այդ «կարմիր գիծը», կարժանանա ժողովրդի պարսավանքին և կհեռացվի։

Հայաստանը՝ որպես պետություն, դադարել է հետաքրքիր լինել որևէ երկրի կամ աշխարհաքաղաքական կենտրոնի համար։

Մենք հանրություն ենք, որում անգամ հանուն մեզ կյանքը տված զինվորը արժանիք չունի։

Հունվարի 1-ից սրճարաններ և այլ ժամանցի վայրեր այսպես կոչված QR-ով այցելելու պարտավորությունը զուտ նախարար տիկնոջ ամանորյա մաղթանք է:

Նրանց հանդիպումը վերելակում չի եղել, վերելակում արձանագրվել է հանդիպման միայն վերջին 20 վայրկյանը։

երջին անգամ Ջդրդուզում պարեց, տեսանք՝ ինչ եղավ։

Դե արի ու մի խենթացի։

Ի՞նչ էր կատարվում այդ պայթյունների պահին պատերազմով անցած և ողջ տուն վերադարձած տղերքի հետ։

Ո՞վ է համոզված, որ մեր տարածաշրջանում լինելու է «խաղաղության դարաշրջան», եթե դրանում վստահ չէ նույնիսկ այդ մասին հայտարարողը:

Էս տեսքն ունեն ու պոզով ու պոչով սատանայի տեսքով չեն գալիս։ Յախք ու էլի յախք։

Հայերի մի մասը շիրիմների մոտ են դիմավորել Նոր տարին, իսկ մյուս մասը՝ սալյուտով, կերուխում, քեֆով։

Ես հիասթափված եմ մեր հասարակությունից։

Հարգելի հպարտ քաղաքացինե՛ր, այս իշխանությունների համար դուք ինչպես որ տուգանքի ու թալանի մատերիալ եղել եք, այնպես էլ շարունակելու եք մնալ։

Հայաստանը մնացել է 2020–ի նոյեմբերի 9–ի ու 10–ի արանքում։ Նոր տարին չի գալիս, որովհետև մեր երկիրը ներկայացված է հին ու պարտված դեմքով։