Դրամի արժեզրկման, խուճապի և այլնի համապատկերին անհրաժեշտ էր քաղաքական քայլ։

Եթե միմյանց կողք դնենք այդ ստատուսները, ապա դրանց նմանությունն իսկույն աչքի կզարնի: Իսկ եթե փորձենք դիտարկել նաև այն էջերը, ովքեր լայքում են այդ` մեկ հոգու կողմից գրվող ստատուսները, ապա զարմանալիորեն կբացահայտենք, որ դրանք արվում են միևնույն էջերի կողմից:

Սերժ Սարգսյանը, հրեղեն ձին հեծած, եկավ ու մի այնպիսի հարված հասցրեց «թուր կեծակի» գործիքով՝ գոչելով. «Արթո՛ւր, չես տեսնո՞ւմ՝ սիրուն չի»։

Պահանջում ենք և՛ ձեզանից, և՛ վերասկողություն իրականացնող մարմնից, և՛ հատկապես ՀՀ կառավարությունից՝ վերջապես սթափվեք...

«Սերժ Սարգսյանը շտապում է հաղթանակի դափնիներն իրեն վերագրել»։

Ինչի՞ վրա են հրճվել «արևմտամետները»։

Միակ գործողությունը, որ իրականացնում է Ազատիչը յուր թիմով երկրի ֆինանսատնտեսական շուկան փրկելու ուղղությամբ, աղոթելն է։

Որ իշխանություններին քննադատում ես, ասում են՝ մենք ենք ստանձնել պատասխանատվությունը, մենք ենք որոշում՝ ինչպես կառավարել:

Փոխոստիկանապետը ցանկացած նորմալ երկրում պաշտոնանկ կարվեր, իսկ այստեղ նրա փոխարեն ուրիշներն են առաջարկում մոռանալ ամեն ինչ և կոծկել դեպքերն ու վերջ, փոխարենը զբաղվել միայն դոլարի կուրսով:

Դե ինչ, ուր ուզում եք՝ գնացեք, բայց մի՛ վերարտադրվեք։

Դաշնակները երեկ արժեզրկվեցին ՀՀ դրամից սրընթաց. խայտառակությունը Սեյրան Սարոյանի հետ համակարծիք լինելն էր:

Թե՞ երկրի նախագահի աթոռին հայտնված անձը, ըստ Շարմազանովի, պետք է զբաղվի միայն էս-էն երկրի նախագահներին և վարչապետներին շնորհավորական կամ ցավակցական բացիկներ և նամակներ ուղարկելով...

Երևի այս պահին նոր միայն մեր հայրենակիցները կհասկանան այն, ինչը տարիներ շարունակ թվում էր, թե իրենց չի վերաբերում:

«Ես քրֆեմ, Շմայսը քրֆի՝ հասկացանք... Բայց Արամ Մանուկյա՛ն, դու կուլտուրական մարդ ես, ընչի՞ էիր քրֆում»։

Արամ Մանուկյանին բռնության հետևանքով հասցված ֆիզիկական վնասի չափն «աչքաչափով» չկարողացան որոշել։

Որքան մոտենա Ցեղասպանության 100-ամյակը, այնքան պիտի շատանան Թուրքիայի վարչապետի հայազգի խորհրդականի հայտարարությունները:

Բնականաբար, Գալուստ Գրիգորիչը քվորումի խնդիր ուներ։ Ու ովքեր են այդ քվորումը ապահովո՞ւմ։ Այո՜՜՜, Զառան ու Նիկոլը։

Իսկ մինչ այդ ԱԺ-ում՝ գրեթե դատարկ դահլիճում, իրենք ասում, իրենք քննարկում, իրենք ընդունում են օրենքներ, որոնք, մեծ հաշվով, ունեն զրոյական ռեզոնանս գրեթե ողջ ազգի կենսամակարդակի ապահովման համար։