Այս ավտոերթը ևս մեկ գործողություն է՝ սթափեցնելու արդարադատության համակարգը։

Տեսե՛ք, թե սորոսներն ինչպես Ռուս Ուղղափառ Եկեղեցուց անջատեցին ուկրաինականին ու ինչ-որ մի ամորֆ բան ստեղծեցին Ուկրաինայում։

Անձրևանոց բռնող ունեցող ԱԺ նախագահի կնոջից որոշել են հետ չմնալ նաև պարոն Փաշինյանի ընտանիքի կին անդամները։

Հարցեր Նիկոլին՝ ի՞նչ ունես թագցնելու հպարտ քաղաքացիներից, ո՞ւր մնաց ուղիղ ժողովրդավարությունը, հանրային վերահսկողության սկզբունքն արդեն լուծարվե՞լ է։

Թերակղզու կեսից ոստիկանները չեն թողնում առաջ գնալ, ինչ է թե պողոսապետը Սևանի ամառանոցում է:

Ու սրան էլ ասում են՝ քաղաքացիական անհնազանդություն… շատ դիշովկա անհնազանդություն է, ասեմ իմանաք։

Ամեն քայլով իշխանության ախորժակները զսպող մի մեխանիզմ ապամոնտաժում են։

Նրանց միևնույն է զոհերի հարազատների զգացմունքները, և օգտագործում են այդ մարդկանց վիշտը իրենց քաղաքական շահերի համար:

Եթե մեկին ձևական դատելու արդյունքում իրենց վիշտը կթեթևանա կամ 1 միլիոնը կփոխհատուցի արյան գինը, էստեղ արդեն լուրջ մտածելու խնդիր կա։

Պոպուլիզմն ու դեմագոգությունը սկսել են չաշխատել: Հանրության զգալի մասի համար դարձել է միևնույնը՝ ում կբռնեն, ում բաց կթողնեն։

Ցավում եմ, որ «քաղաքացին նաև տեսախցիկ է» օրինագծի հեղինակներն այդպես էլ սա չհասկացան ու հարցը պրիմիտիվացրել են։

Երբեմն կարող է անհրաժեշտ լինել պարզաբանել, թե ո՞վ է մարդը, ով կարող է օգտվել իրավունքից։

Նիկոլը վերջապես կհասկանա, որ դրանք իր աշխուժակները չեն՝ չնայած դրանց մի շարք առաջնորդների ինքը որպես օրինականացված կաշառք դարձրեց պատգամավոր։

Նրանք, ովքեր էս կորը իջեցրել-հասցրել են դժոխքի դռանը, այժմ քթները վեր գնում են դատարան՝ դատապարտելու նրան, ում իշխանության օրոք էդ կորը բարձրացել է վեր։

Ներկայիս իշխանությունները հայտնվել են այնպիսի կարգավիճակում, որ անգամ այն դվարնյաժկա Չալոյի հաչոցը չի լսվում։

Նպատակաուղղված կերպով Հայաստանը տանում են կործանման՝ ոչ թե չիմացության ու անփորձության պատճառով, այլ իմանալով և մտածված կերպով:

Իհարկե չի իմանա, քանի որ աշխարհընկալման նրա չափանիշը ոչ թե մարդն է, այլ ոչխարը:

Հանգեցրել է գործառնական անձեռնմխելիության իրավունքի իրականացման անհնարինությանը։