Կա՛մ ապահովեք բոլոր ցանկացող քաղաքացիների մուտքը, կա՛մ արգելեք բոլորինը․ այս երկրում վերին արտի ցորեններ պետք է չլինեն։

Փաշինյանն իր «ոճի» մեջ է` նույնիսկ ապրիլքսանչորսյան իր ուղերձում չի դիմացել ժողովրդին սև-սպիտակի բաժանելու գայթակղությանը։

105 տարի առաջ տեղի ունեցածը չի կրկնվի միայն այն դեպքում, երբ ունակ լինենք թույլ չտալու կրկնություն և թույլ չտանք ինքներս։

Այդ իրավիճակին որքանո՞վ է համահունչ մի շարք սահմանափակումների վերացումը։

Տարածքները հանձնելու խնդիրը օրակարգում է։

Համախմբված և միասնական լինելու դեպքում մեզ կհաջողվի բոլորիս Հայաստան Երկիրը Պետություն դարձնել։

Սա Փաշինյանի թիմակցի քաղաքական անբարոյականության ցայտուն դրսևրումներից է։

Կամքից զրկելը այն չի՞, որ անձին ստիպում են իր կամքին հակառակ իր դեմ գործողություն անել։

Հա, հայը դուրս եկավ Վանից, բայց դուրս եկավ չգրաված քաղաքից՝ Վանը հավիտենական մնաց անպարտ։

Քաղաքական դաշտում հավակնություն ունեցող ամեն ուժ կամ անձ պետք է հստակ հայտարարի հակամարտության փուլային կարգավորման տարբերակի վերաբերյալ իր աներկբա դիրքորոշումը։

Ջայլամի պես գլուխն ավազի մեջ խորը թաղելուց միշտ հիշեք, որ նման դեպքում դրսում տգեղ կերպով ցցվում է ձեզ մատնող մարմնամասը։

Հրեաները իրենց ցեղասպանությանը պատասխանեցին հզոր Իսրայել կառուցելով։

Արցախի հարցում չկա թուրքերին անգամ քարի կտոր զիջելու։

Նա իր աչքերով տեսավ Ցեղասպանությունը, պայքարեց ու կռվեց, որքան կամք և ուժ ուներ։

Մի՞թե կրկին գործ ունենք ինչ-որ զավեշտալի թարգմանչական սխալի հետ։

Տպավորություն է ստեղծվում, որ մի հեռավոր աֆրիկյան երկրում ենք։

Հայերը ցեղասպանության ենթարկվեցին, երբ պետություն չունեին։ Պետությունն այն նվազագույնն էր, որ պետք է լիներ ցեղասպանությունը կանխելու համար։

Իրենց աշխատանքը ձախողած, բայց հրաժարական չտվածները գրում են, թե 2018-ին հաղթեց քաղաքացին և մենք պահելու ենք այդ հաղթանակը։