Բոլորը երիցս հասկացան, որ մենք գործ ունենք անմեղսունակ դիլետանտների հետ:

Տխուր է, իհարկե, որ անգամ եռատոնի օրով ստիպված ենք խոսել բռնությունը քաղաքական կատեգորիա դարձնելու «թավշյա» նկրտումների մասին։

Երեկ շատ կարևոր օր էր։ Երկու՝ զուգահեռ ընթացող իրադարձություն տվեցին շատ կարևոր հարցերի պատասխաններ։

Իմքայլականները չեն մոռանում շնորհավորել խորոված փարթիի օրը, որը ստացել է քաղաքացու օր անունը, բայց ազգային հաղթանակների մասին մոռանում են։

Փողոցների ու սոցցանցերի ագրեսիան հետ է եկել ու էս անգամ իրենց է տանելու` թավիշներին:

Ես սպասում էին նման ցինիկ ու լկտի արձագանքի, քանի որ Փաշինյանն իր արձագանքով մեկ կրակոցով երկու նապաստակ սպանեց։

«Բա խի՞ Ստալինի վախտ չէիր խոսում», «Գնա մոմերդ ծախի, այ տերտեր»։

Այս իշխանության ամեն օրը սպառնալիք է հայկական պետականության գոյությանը։

Սա բավական է հասկանալու համար, թե ինչ արագությամբ է Հայաստանը լքելու ձեր առաջնորդը։

Արդեն երկու տարի «հեղափոխականները» մեզ ձանձրացրել են «թավշյա, ոչ բռնի հեղափոխություն» արտահայտությամբ՝ դա դարձնելով «Նոր Հայաստանի» գաղափարական հիմքը, որի վրա փորձում են քաղաքականություն կառուցել՝ ներքին ու արտաքին, սակայն այն, թե ինչ կարող է նշանակել այդ արտահայտությունը, պարզ չէ։ Բնականաբար պարզ չի դառնում, թե ինչն ինչով են փոխել։ Դա պարզ չէ ո՛չ այդ կարգախոսի հեղինակի համար, ո՛չ դրանք կրկնողների համար, ոչ էլ այդ արտահայտությունը պատեհ ու անպատեհ առիթներով լսող հանրության համար։

Վարակը սպասվածից տարօրինակ վարք «դրսևորեց»։ Մենք շահեկան դիրքում չենք՝ 1 մլն բնակչի հաշվարկով վարակվածների քանակը կրկնակիից բարձր է՝ 1 022 մարդ:

Եթե անգամ դուք չեք հարգում, բա մյուսները ինչո՞ւ պետք է հարգեն:

Սա ազգայինից ու քաղաքականից բացի նաև տեսակի ու մտածողության կռիվ է։ Ես իմ կռիվը մինչև վերջ տալու եմ։

Միտքը վաղուց է սպառվել։ Մնում է ձեռքի ուժը։

Նիկոլը ոչ միայն լեգիտիմացրեց Սասունի արածը, այլ փաստեց, որ այս ամենը դեռ սկիզբն է։

Ամողջ աշխարհը առաջ է գնում, կռվում ճգնաժամի դեմ, իսկ մենք...

Հիշե՜ք դուք, հենց դուք եք Հայաստանում հայհոյաբանության (քֆուրոլոգիայի) հիմնադիր հայրը։

Լուծարել է պետք այս մանկաժողովը, քանի որ այն դարձել է «Տեցի կրուգ»: