Հիմնական խնդիրն այն է, որ դասագրքերում չեն ներկայացվում մեր անկումների պատճառներն ու դրանց հիման վրա հետևություներ չեն արվում։ Արդյունքում նույն ճսկատագրական սխալները կրկնում ենք։

Քաղաքական ռեպրեսիաների այս ալիքը, երբ սեփական կարծիքի արտահայտման համար մարդիկ բանտարկվում են, հուշում է մի իրողության մասին՝ Հայաստանը շեղվել է ժողովրդավարության ուղուց։

Մի զանգված էլ կա, որն ամերիկականի անուն լսելուց ոտքերը թուլանում է ու կարևոր չէ, թե ինչ զիբիլ է։

Սա ոչ թե արդարադատություն է, այլ իշխանության վախի արտահայտում։ Նիկոլը չի հանդուրժում այլախոհությունը, և դա բռնապետության վկայություն է։

Նրա մղումները ակնհայտ են՝ հաճոյանալ Ադրբեջանին, խուսափել դիվանագիտական դիմակայությունից, շեղել պատասխանատվությունը և շարունակել կառչել իշխանությունից։

Երբ իշխանությունը սկսում է համատարած փակել ընդդիմադիր գործիչներին՝ նրանց մեղադրելով պետական հեղաշրջման կոչերի կամ փորձերի մեջ, դա վկայում է ոչ թե ուժի, այլ՝ թուլության մասին։