Էս նկարը տեսնելուց մենակ մի հարց առաջացավ մոտս. ինչո՞ւ մյուս դպրոցները, որոնք անուն չունեն կամ առ այսօր խորհրդային նաֆթալինոտ գործիչների անուններով են, չեն անվանակոչվում 44-օրյա պատերազմում հերոսական դրվագներ կերտած այդ դպրոցի սաների անուններով։

Ենթադրում եմ, որ իրենց ծնողները աննայի ու նրա շայկի հետ սենց մոտ չեն, նախարարները նրանց «քաղաքական թիմի» անդամները չեն, ու ամենակարևրը՝ նրանք չեն քծնում իրենց որդիների դահիճներին ու իրենց որդիների անունները շահարկելով ԲԴԽ անդամ չեն դառնում։

Ու ոչինչ, որ Գևորգ Արշակյանը թիվ 22 դպրոցի հետ ոչ մի կապ չի ունեցել։ Կարևորը նրա մայրն իր կապերով հասավ նրան, որ այսօր այդ դպրոցը նրա անունով է։ Բայց ի՞նչ գնով։ Արդյոք արժե՞ր այդ ամենը սրան։ Եսիմ։ Մայրը կիմանա։

Գևորգն էր ափսոս...

Արամ Գևորգյանի ֆեյսբուքյան էջից