Վերջապետն այն օրը օրենք տրորողների մոտ էր գնացել: Դատախազության շենքում նստող ինչ-որ անհասկանալի՝ ճերմակ վերնաշապիկներով, բայց սև բովանդակությամբ, չգիտես՝ ինչու հարկատուների վճարած միջոցների հաշվին ահռելիագույն «աշխատավարձ» ստացող ձրիակերների մի կույտ կա: Հենց դրանց մոտ էլ գնացել էր նիկոլը: Դե՝ նմանը, ինչպես հայտնի է, նմանին է ձգում:

Դա այնտեղ ինչ-որ երկարաշունչ ճառ էր արտասանել, իր կոշիկը լպստող անարժան կամակատարներին (չէ, բայց սյուր է. որքան պիտի որևէ մեկը ոչնչություն լինի մարդկային տեսանկյունից, որ կամակատարի կամակատար լինի) շնորհավորել էր մանկլավիկության օրվա առթիվ: Ինչ-որ դիկտատուրայից էր խոսել: Թե բա՝ «օրենքի դիկտատուրա»:

Ուրեմն, մեկը, ով հանցագործություն կատարելով զավթել էր ՀՀ պետական իշխանությունը, ով խորացնելով կատարված պետական հանցագործությունը այլևայլ լուրջ օրինախախտումներ է արել, ով ըստ էության տապալել է ՀՀ սահմանադրական կարգը, ով, ի վերջո, այժմ պետք է առնվազն մեղադրյալի կարգավիճակ ունենար՝ պետական դավաճանության հոդվածով… խոսում է «օրենքի դիկտատուրայից»:

Օրենքից է խոսում օրինազանց, օրենքների վրա թքած ունեցող, խամաճիկ-խեղկատակը:

Թե բա՝ «դիկտատուրա»: Ինքն էլ, ուրեմն՝ «դիկտատորն» է: Դրան սազական միակ դիկտատորական տեսքը ծաղրանկարայինն է: Այն, որ հանճարեղ Չապլինը անցյալ դարի մի իրական դիկտատորի կինոլեզվով ծաղրել էր:

Մեր դեպքում կարելի է կիրառել, օրինակ, «Դդմադիկտատուրա» բնորոշումը:

Խնդրեմ, հիացեք. eրեկ վերջապետն իր աշխատակազմի ղեկավար նշանակեց նախկին ԿԳՄՍՆ Արայիկ Հարությունյանին: Սույնը հանրությանը հայտնի է կրթության և գիտության ոլորտում անցած 2-3 տարիներին գործած ավերներով և այլանդակություններով, սորոսա-թուրքական հանձնարարականներով կրթական համակարգում իրականացրած բովանդակային ձևախեղումներով: Մինչև վերջերս էլ վերջապետի խորհրդականն էր: Նրան, ինչպես հայտնի է, հանրության գիտակից հատվածը բնորոշում է որպես մի հայտնի բոստանային կուլտուրա:

Նախքան այս, նշված պաշտոնն զբաղեցնում էր մեկ այլ կարկառուն սորոսական՝ Արսեն Թորոսյանը: Նրան էլ վերջապետը իր աշխատակազմի ղեկավար էր նշանակել այս տարվա հունվարի կեսերին՝ առողջապահության նախարարի պաշտոնում հայ ժողովրդի ու Հայաստանի դեմ պայքարում արձանագրած անկրկնելի նվաճումների համար: Կատակ բան չէ, ի վերջո, համաճարակային անկառավարելի վիճակ ստեղծելն ու ավելի քան 5000 մարդ սպանելը: Նման ձեռքբերումների համար Արսեն Թորոսյանն, իհարկե, անգամ արժանի է հերոսի կոչման, հասկանալի է՝ իր ներկայացրած իշխանությանը հոգեհարազատ արևելյան կամ արևմտյան հարևան երկրներից մեկում:

Ինչևէ, Թորոսյանին վարչապետի աշխատակազմից էլ հանեցին: Թե նրան ի՞նչ կնշանակեն, սատանան գիտե, ավելի ճիշտ՝ վերջապետը:

Էականը տվյալ դեպքում այն է, որ կառավարության աշխատանքի կազմակերպման տեսանկյունից կարևորագույն օղակում մի սորոսականին փոխարինել է մեկ այլ կարկառուն սորոսական՝ ի դեմս կրթության երբևէ եղած վատագույն նախարարի, որն ի լրումն, էթնիկ ատելություն է տածում Հայ Առաքելական եկեղեցու և հայ հոգևորականների նկատմամբ:

Ամեն դեպքում, այդ նշանակումը նշանակում է, որ սորոսաթուրքական մոնղոլոիդների արշավանքը Հայաստանի մնացորդների վրա շարունակվում է, սորոսաթուրքական շրջանակները շարունակում են առանցքային դերակատարություն ունենալ նիկոլի հակահայ ու արյունարբու ռեժիմի իշխանական բուրգում:

Ի դեպ, նիկոլական ռեժիմի համար բնութագրական է, որ այս կես տարվա մեջ սա արդեն երրորդ շնչավորն է, որը պետք է վարչապետի աշխատակազմի ղեկավարի պաշտոն զբաղեցնի:

Կեղծ պապիկների գծով իսկական մասնագետ «Դիջեյին» հունվարին փոխարինեց «դոկտոր մահը», հիմա էլ՝ դե իմացաք: Մեծ հաշվով, դա նաև կադրային սովի նշան է: Ի վերջո, որևէ մարդ որքան պետք է ընկած լինի, որ համաձայնի Արցախը թուրքին ծախածի հետ գործ ունենալ:

Արմեն Հակոբյան