Հարցազրույց ՀՌԱԿ ատենապետ Էդվարդ Անտինյանի հետ

–Ինչպե՞ս եք գնահատում ներքաղաքական ներկա վիճակը։ Մասնավորապես՝ հնարավոր համարու՞մ եք, որ իշխանություններն ու ՀԱԿ–ը համաձայնության եկած լինեն արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների շուրջ։

-Այն որ իշխանություններն ու ՀԱԿ-ը պայմանավորվածություններ ձեռք էին բերելու համատեղ գործելու` ընդդեմ ժողովրդի արդարացի ընդվզման, ինձ պարզ էր վաղուց, ինչի վկայությունն են այս ողջ ընթացքում իմ բազմաթիվ հրապարակային ելույթներն այդ ուղղությամբ: Սակայն ամեն ինչ կորած չէ: Խորհրդարանական ընտրություններին դեռ մեկ տարի կա ու ՀԱԿ-ից դուրս գտնվող ընդդիմադիր ուժերով հուսով եմ կկարողանանք մեր ջանքերը մեկտեղել եւ գաղափարական ու արժեհամակարգային այլընտրանք ներկայացնել առաջին և երրորդ նախագահների տանդեմին: Ի դեպ, այստեղ գաղափարական այլընտրանքը վերապահումով եմ ասում, քանի որ նշածս անձերն ու նրանց սատարող ուժերը որևէ գաղափար չեն էլ ներկայացրել մինչ օրս, որ մենք էլ այլընտրանք ներկայացնենք:

–Այդ դեպքում նրանց ինչի՞ն պետք է այլընտրանք ներկայացնել։

–Մենք այլընտրանք պետք է ներկայացնենք նրանց գործելաոճերին, որոնք կործանարար են մեր երկրի համար` հակադրելով դրանց մեր գաղափարները: Այսինքն սա միակն դեպքն է լինելու, որ հասարակությունը ընտրություն կատարի ծրագրերի ու գաղափարների շուրջ բանավեճի արդյունքում, այլ ոչ թե` անձերի որակների:

–Արտահերթի հավանականությունն ինչքա՞ն եք գնահատում։

–Արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունները, որքան էլ շահավետ են և՛ իշխանությանը և՛ ՀԱԿ-ին, այնուամենայնիվ, Ս.Սարգսյանը չի գնա դրան, քանի որ նա չի կարող Լ.Տեր-Պետրոսյանի հետ պայմանավորվածություններին հավատալ: Չէ՞ որ այս երկու շախմատասերներն իրար խաղերը լավ գիտեն, և նախագահին հայտնի է, որ սեփական նպատակին հասնելու համար Տեր-Պետրոսյանը առանց աչքը թարթելու կարող է հանգիստ խղճով յուրայիններին զոհաբերել քաղաքական խաղատախտակի վրա, ուր մնաց, թե իշխանությունների թուլությունից ու զգոնության բթացումից չօտգվի:

–ՀԱԿ ներկայացուցիչները շարունակում են խոսել արտահերթից։ Դա նրանց ցանկությու՞նն է, թե՞ հավատում են պայմանավորվածություններին։

–Եթե այսօր ՀԱԿ-ականները հայտարարում են, որ չունեն գործողությունների ծրագիր, որ այն կորոշվի հենց ապրիլի 28-ի հանրահավաքի օրը, որ կտեսնեն, թե որքան մարդ է հավաքվել ու ըստ դրա կգործեն, այդ դեպքում ինչպե՞ս կարելի է նման ուժի հետ պայմանավորվել: Երբ նրանք հստակ հասկացնում են, որ եթե հավաքվի 150 հազար մարդ, ուրեմն կասեն «Սերժիկ հեռացիր» ու կգրոհեն Բաղրամյան պողոտան, իսկ եթե հավաքվի 15 հազար մարդ, ուրեմն Տեր-Պետրոսյանի վաղեմի ընկեր «չհեռացող Սերժիկին»` թախանձագին կխնդրեն իրենց էլ նկատի ունենա ապագա խորհրդարանում: Սա նշանակոււմ է, որ Ս.Սարգսյանն ամեն ինչ կանի, որ այս մեկ տարվա ընթացքում Տեր-Պետրոսյանն այնքան թուլանա, որ նրա ղեկավարած ՀԱԿ-ի համար անգամ 5-7% ձայն հավաքելը դառնա երազանք: Ու այս ընթացքում, բացի առաջին նախագահի անհույս նվիրյալների մի քանի հազար հոգուց, ավելի մարդ այլևս չգա հանրահավաքի: Այ այդ կարգավիճակում հայտնված Տեր-Պետրոսյանի հետ Ս.Սարգսյանը կպայմանավորվի: Ավելին սպասել նրանից ուղղակի լուրջ չէ, քանի որ նա ամեն ինչ անում է, որ անկանխատեսելի իրավիճակներից խոսափի, և դրա համար անգամ Գագիկ Ծառուկյանի հետ փորձեց իր հարաբերությունները հստակեցնել վաղօրոք: Մինչդեռ Տեր-Պետրոսյանը ուզում է իր գինը ֆիքսել հրապարակային աճուրդի միջոցով, այն էլ, որ դա ուղղակիորեն պայմանավորված լինի միտինգավորների քանակով:

–Այսինքն արտահերթը գրեթե բացառու՞մ եք։

–Հստակ հայտարարում եմ, որ արտահերթ ընտրություններ չեն լինելու: Սա իհարկե կործանարար է ՀԱԿ-ի համար, քանի որ նրանք այդպես էլ այս տարիների ընթացքում չկարողացան կատարել հասարակությանը տված խոստումը, այնպես որ հերթական ընտրություններին իրենց մասնակցությամբ երկրում բան փոխելու հեքիաթներով այլևս ոչ ոքի չեն կարողանա խաբել:

–Սարգսյանի ու Տեր–Պետրոսյանի իրական կամ վիրտուալ պայմանավորվածությունների դաշտից դուրս գտնվող մյուս ուժերի քայլերն ինչպե՞ս եք տեսնում։

–Հերթական ընտրությունների պատրաստվող ընդդիմադիր դաշտի մյուս քաղաքական ուժերը` ամենևին չբացառելով ֆորս-մաժորային իրավիճակների պարագայում նաև արտահերթը, կփորձեն համախմբվել առաջին հերթին գաղափարական հենքի վրա, որի ականատեսը կարծում եմ կլինենք մոտ ապագայում: Եվ զարմանալի չպետք է լինի, որ կարող են ընդդիմադիր դաշտում մեկից ավելի ձևաչափեր լինել, ու սա ամենևին չպետք է դիտարկել որպես ընդդիմադիր դաշտի պառակտում: Ողջ ընդդիմության համախմբում հերթական ընտրությունների պարագայում քիչ հավանական է, եթե չասեմ անտրամաբանական, քանի որ երկրի ապագայի նկատմամբ պատկերացումները գաղափարական առումով միանգամայն տարբեր են: