Այն ձևակերպումները, որոնք օգտագործում են «թավշյա» տղաներն ու աղջիկները հետիշխանափոխական շրջանում, պարզապես մտքի «գոհարներ» են: «Գոհարներ», որոնց հեղինակային իրավունքը մի ժամանակ պատկանում էր ՀՀԿ-ական Գալուստ Սահակյանին, բայց դատելով ամենից՝ դասականը դեռ շատ բան ունի սովորելու քայլարածներից:

Այսպես, անդրադառնալով բարեփոխումների արագությանը և իրական փոփոխությունների ժամանակացույցին՝ ԱԺ փոխխոսնակ Լենա Նազարյանը հետևյալ ձևակերպումն է տվել. «Իմ ամենասիրած ասացվածքներից մեկը, կարծում եմ, շատ կիրառելի է մեր իրականության համար՝ արագը դանդաղն է, բայց առանց ընդմիջումների»:

Փաստորեն գտնվել է «արագ» բառի հեղափոխական ստուգաբանությունը: Արագն, ըստ Նազարյանի, դանդաղն է, բայց առան ընդմիջումների:

Ի դեպ, կրիան էլ կարող է առանց ընդմիջումների շարժվել, բայց դանդաղ: Մեզ, ուրեմն, առաջարկում են կրիայի արագությամբ տնտեսական հեղափոխություն անել: Հեղափոխություն, որի առաջնորդը խոստանում էր շատ կարճ ժամկետում թռիչքաձև տնտեսական աճ, զբոսաշրջիկների կայծակնային ավելացում ու ներդրումային մեծ հոսք ապահովել:

Մի ժամանակ Գալուստ Սահակյանն էր սիրում բառախաղով զբաղվել՝ օգտվելով այն հանգամանքից, որ հայոց լեզուն ճկուն է և բարբարոս:

Սահակյանին են պատկանում այնպիսի մտքեր, ինչպիսիք են «Գողությունը՝ դա գողանալը չէ», ««Ոչ» արտահայտություն չկա, դա «չէ»-ն է, որը նշանակում է ոչ էական», ««Գաղտնի» բառը՝ դա «թաքուն» բառը չէ» և այլն: Բայց նույնիսկ Գ. Սահակյանի մտքով չէր անցնի ասել, որ արագը դանդաղն է, բայց առանց ընդմիջումների: Առավելագույնը որ արագության պահով անցնում էր ՀՀԿ-ականների մտքով՝ «դանդաղ շտապելու» ձևակերպումն էր: Լենա Նազարյանը հայկական բառերի իմաստի նոր հորիզոններ է բացահայտում ու տալիս-անցնում ՀՀԿ-ին:

Պետրոս Ալեքսանյան