Սերժ Սարգսյանն անձնական պատասխանատվություն է կրում տեղի ունեցող բռնությունների և զոհերի համար: Թող սա չհամարվի զինյալների արդարացում. ուժը պետք է կիրառել միայն թշնամու դեմ, սակայն այն, ինչ տեղի է ունենում, տրամաբանական է. դա Սերժ Սարգսյանի՝ սեփական ժողովրդի նկատմամբ անտարբերության, ազգային պետական շահերի հանդեպ բացահայտ արհամարհանքի, մարդու հիմնարար իրավունքների ոտնահարման հետևանք է:
Չթողնելով սեփական երկրում արժանապատիվ ապրելու, իրավունքները պաշտպանելու, պաշտպանված լինելու հնարավորություն՝ Սերժ Սարգսյանը մարդկանց հասցրել է ծայրահեղ և հուսահատ քայլի: Իսկապես, սա աննախադեպ և շատ վտանգավոր երևույթ է՝ հայը դուրս է եկել հայի դեմ. հայի մահը ցավալի է՝ անկախ նրանից, թե նա որ ճամբարից է: Այսօր արդեն ակնհայտ է, որ այս քայլը դատապարտված է. հազիվ թե Սերժ Սարգսյանը կատարի զինյալների պահանջները. նա երբեք իշխանությունից չի հրաժարվի հայի կյանքը փրկելու համար:

Ցավոք, հետևություններ անելու և սխալներն ուղղելու համար արդեն շատ ուշ է, Սերժ Սարգսյանն էլ ոչ այդ կամքը ունի, ոչ էլ համապատասխան գիտակցությունը, մեղքի զգացումի մասին էլ չեմ խոսում: Մարդ է զոհվել, ոստիկան, նրան սպանել են, որովհետև Սերժ Սարգսյանը երկրի ղեկավար է: Պատասխանատվության զգացում էլ չունի, որ դիմի ժողովրդին, զոհված ոստիկանի ընտանիքին: Ոստիկանական ստորաբաժանումը գրաված անձինք դա գումարի կամ այլ նյութական արժեքների համար չեն արել. արել են, որովհետև այլևս Սերժ Սարգսյանի դեմ պայքարելու այլ ելք չեն տեսել: Իհարկե, պայքարի նման ձևն անընդունելի է, բայց կատարվածն այլևս փաստ է, փաստ, որը ցույց է տալիս երկրում տիրող իրավիճակի լրջությունը. մարդիկ այլևս ամենածայրահեղ քայլին էլ պատրաստ են երկրում վիճակ փոխելու համար: Եվ եթե ժամանակին ճիշտ քայլեր չկատարվեն, նման դեպքերը միայն կշատանան, իրավիճակը վերջնականապես դուրս կգա վերահսկողությունից, իսկ հետևանքները ծանր կլինեն բոլորիս համար:

Նարեկ Սանթուրյանի ֆեյսբուքյան էջից