«Ժողովուրդը հետևություն անում է, բայց կառավարությունը հետևություն չի անում։ Ես այս տարի առաջին անգամ պատրաստվում եմ գնալ ծով՝ Վրաստանում հանգստանալ. ուզում եմ մաքուր ջուր, հարմար գներ։ Կուզենայի գնալ Սևան, բայց այդ պայմանները չկան...»:

«Կոնգրեսի ղեկավարության մեջ մտնում եմ նաև ես, ո՞նց կարող եմ տեղյակ չլինել։ Ուղղակի դա կորոշվի ըստ իրադրության։ Հնարավոր է՝ վաղը Սերժ Սարգսյանը հրաժարական է տալիս, ուրեմն նստացո՞ւյց անենք։ Ինչի՞ համար, որ ինքը հրաժարական չտա՞»։

«Արտահերթ ընտրությունների հիմքեր կան, բայց հավանականություն՝ ոչ: Իսկ հիմքերը սնվում են համակարգից՝ սոցիալական անարդարություն և անհավասարության, աղքատության խորացում...»։

«Դաշտում նոր անակնկալ մատուցելու հնարավորություն ունեն այն ուժերը, որոնք ՀԱԿ–ի մեջ չեն և կարող են ուղղակի շատ լուրջ հայտ ներկայացնել Հայաստանում նոր իշխանության հիմքեր դնելու առումով»:

«Մի թիզ հողի վերադարձի մասին անգամ խոսք լինել չի կարող։ Դեռ ավելին՝ Ադրբեջանը պարտավոր է վերադարձնել Շահումյանն ու Արցախի տարածքի մի զգալի մասը»։

«Թույնի մեջ աշխատողը կամ արտադրանք տվողը ստանում է 70–ից 90 հազ դրամ, իսկ որոշ մարդիկ, որոնք այդ արտադրանքի կամ այդ թույնի մեջ չեն աշխատում, մաքուր սենյակներում նստած են, ստանում են 500–800 հազ դրամ»։

«Ո՞ւմ հետ է Սերժ Սարգսյանը խորհրդակցել, որ պետք է հանձնարարություն անի մարտի 1–ի սպանությունների բացահայտման հարցում։ Նա այդպիսի որոշումներ է կայացնում, որ մենք էլ տեսնում ենք՝ դրանք հենց իր անձնական քայլերն են. այդ հանձնարարականները հենց ի՛ր անունից են»:

«Կարծում եմ, որ շատ բաներ սոցիալական անարդարության հետևանքով են առաջանում, և մարդը, ով չի աշխատում իր բանականության վրա, ապրում է «Ինչո՞ւ ես դա չունեմ» վերնագրի տակ։ Մարդն անկուշտ է. հենց հիմա էլ շատ մարդիկ կան, որ ուզում են ոչինչ չանել, բայց ամեն ինչ ունենալ»։

«Ցավալի է, որ երկու կողմերը տրամագծորեն տարբեր տեսակետներ ունեն ինչպես երկխոսության ձևաչափի, այնպես էլ բովանդակության մասին»։

«Եթե մենք մի ամսվա մեջ պայմանավորվենք, ապա 40 օր հաշվեք։ Մի 10 օր նրա համար, որ հայտարարվի, որ խորհրդարանը լուծարվում է, ու 40 օր հետո նշանակվում են ընտրություներ, հաշվեք՝ հուլիս–օգոստոս, օգոստոսի վերջ–սեպտեմբերի սկիզբ։ Ես մոտավոր բաներ եմ ասում։ Հիմա եթե լինի հոկտեմբերին, ես նորից խնդիր չեմ տեսնում»։

«Եթե դու բանակցում ես քեզ համար սկզբունքային հարցի շուրջ (այս դեպքում՝ արտահերթ ընտրությունների), իսկ իշխանությունն այդ մասին ընդհանրապես լսել չի ուզում, ստացվում է, որ բանակցելու որևէ եզր չկա, բայց դրանով ներկայանալ քո ընտրազանգվածին իսկապես նշանակում է մոլորության մեջ գցել մարդկանց»։

«Լևոն Տեր–Պետրոսյանը խոստովանեց, որ իսկապես հեղափոխական իրավիճակ կա, և ժողովուրդն ի վիճակի է այդ հեղափոխությունն անել, բայց իրենք թույլ չեն տալիս։ Էլ ինչի՞ մասին է խոսքը, էլ ո՞նց արտահերթ ընտրություն լինի»։

«Եթե Արթուր Բաղդասարյանի կարգի քաղաքական գործիչներն արդեն գիտեն իրենց անելիքը հերթական քաղաքական ալյանսներում (ալյանս ասելով ես նկատի ունեմ քաղաքական պոռնկությունը), դրանք արդեն համակարգված են, ինձ թվում է, որ պայթյունավտանգ վիճակ չի ստեղծվի»։

«Անհրաժեշտ է մի շոկային իրավիճակ, որը թույլ տա մարդկանց գնալ ճիշտ ընտրություն կատարելու, ինչպիսին էր վիճակը 90-ականների սկիզբին: Ես չգիտեմ՝ այդ շոկային իրավիճակը ինչպես կստեղծվի, բայց որ կստեղծվի, համոզված եմ»։

«Լինելով ՀՀԿ խորհրդի անդամ, ես հստակ գիտեմ հետևյալը՝ խորհրդում առայժմ ընտրացուցակի հարց չի քննարկվել, և կարծում եմ՝ իրականում դեռ վաղ է 2012թ. ԱԺ ընտրությունների կուսակցության ցուցակը կազմելու մասին խոսելը»։

«Վարչապետն այն պաշտոնը չէ, երկրի նախագահը չէ, որ պիտի արդեն իմաստուն լինի: Ես կարծում եմ, որ վարչապետը շատ խնդիրներ ուզում է հիմնավոր լուծել: Ուրիշ բան՝ արդյունքն ինչպիսին է»։

«Հասարակությունը հիմնականում արդեն հոգնել է այս գզվռտոցից՝ հասկանալով, որ ներկայումս իրեն «միակն ու անկրկնելի» համարող ընդդիմությունը հիմնականում «թքած ունի» ժողովրդի վրա և զբաղված է անձնական կամ նեղ կուսակցական շահերը պաշտպանելով»:

«Ես շատ լավ հիշում եմ` ինչ եմ հայտարարել 2007թ., 2008թ., 2009թ. և 2010թ.: Բոլոր իմ ասածների առումով ես իմ կարծիքը չեմ փոխել: Կարող եք բացել–նայել, թե ես ինչ եմ հայտարարել»։