Ահավոր բան է պատուհաս նախագահը։

Տեսնելով, որ Հայաստանում իշխանության է եկել իր գաղափարական երկվորյակը՝ իր պես խաղամոլ ու փողապաշտ, արդեն ձևը գտել է մեր դեմ պայքարելու:

«Դրանց նպատակը մեկն է՝ խուճապ ստեղծել հայերի մոտ և նվազեցնել խուճապն Ադրբեջանում»։

«Կոտրված haqqin.az կայք մուտք գործելով հայտնվում է հայկական դրոշի գույներով բռունցք և անգլերեն գրություն `«If you don"t end war, war will end you»»:

«Մենք պատերազմ չենք ցանկանում, քանի որ մարդ ենք, և հենց այդ պատճառով էլ պատասխանում ենք հակառակորդին հավուր պատշաճի»։

«Տոկոս խփած» նախագահ Սարգսյանի, որը նաև երկրի գերագույն գլխավոր հրամանատարն է, հանձնողականության առաջին ծիլը հայ–թուրքական «ֆուտբոլային դիվանագիտությունն» էր, երկրորդը՝ սիրիական «Ալ–Վաթան» թերթին տված հարցազրույցը...

Պատճառները գտնվում են Բաղրամյան 26-ում։ Ադրբեջանցիների դիվերսիաները կդադարեն, երբ մեր երկրում իշխանություն փոխվի:

«Մեր զինվորները անզեն չեն և եթե զինվորներից մեկը ձեռնամարտի է բռնվել հակառակորդի հետ, դա միայն այն պատճառով, որ իրավիճակն է դա թելադրել»։

Դուք պատճառների մասին խոսեք, այլ ոչ թե մեզ զոհվածների թվի մասին ստատիստիկայով կերակրեք:

Դիվանագիտության մեջ Ազատիչի ու Էդվարդի ապաշնորհ քաղաքականության արդյունքները երևում են սահմանի վրա։

«Տղաներից մեկն իրեն իսկապես հերոսի պես է պահել, քսան տարին չբոլորած այդ գյուղացի տղան անհավանական քաջություն է ցուցաբերել»:

Մավրը («վերջին բոլշևիկը») իր սև գործն արեց, նա պետք է հեռանա: Ու որքան շուտ, այնքան լավ և՛ իր, և՛ Հայաստանի համար։ Ահա թե որտեղ է պետք «և՛-և՛»–ը։

«Եթե ուզում ենք մեր երկրում արձանագրենք իրական փոփոխություններ, ապա պետք է առաջնորդվենք այս կարգախոսով»։

«Ես կողմնակից եմ ակտիվ գործողությունների, ու դա ունի իր տրամաբանությունը»։

«Եվ, իհարկե, մեր «և՛-և՛»-ոտ իշխանությունները մի հատ ծպտուն չեն հանի այս հարցի շուրջ»։

«... գիծը քաշեն ու առաջ անցնեն»։

«Հերիք է, եկել է ժամանակը՝ ազերիներին հիշեցնելու 90-ականների իրենց խայտառակ փախուստը և պարտությունները»։

Պետք չէ դեմքի լուրջ և խելացի արտահայտությամբ ցեխավիկություն անել։