Դժվար պահերին պետք է կարողանալ պատասխանատվություն վերցնել և հրապարակավ արտահայտվել։

Կարո՞ղ է՝ ինչ-որ մեկի երեխայի ծնունդ–կնունք–հարսանիքն է, 3 օր նշում են։

Ով ամեն գնով փորձում է պահել իշխանությունը։

Ի՞նչ է եղել, որ. թող մարդիկ իրար ծեծեն։

Պետք է մտածես անցնցում հեռանալու մասին:

Այնպիսի տպավորություն է, որ Հայաստանը ղեկավարություն չունի:

Նա երբեք իշխանությունից չի հրաժարվի հայի կյանքը փրկելու համար:

Բանակը և ոստիկանությունը հայտնվել են հակասության մեջ:

Երբեք այսքան լարված չեմ եղել, նույնիսկ հոկտեմբերի 27–ի՝ լույս 28–ի գիշերը։

Ինչը նա փորձում էր անել մարտի 1-ի թեմայի մասով:

Թքած ունեն ամեն ինչի վրա, մենակ թե իշխանություն մնան։

Կա մի հստակ դրդապատճառ՝ իշխանության գերկենտրոնացվածությունը մեկի ձեռքում։

Չեմ բացառում, որ ցանկանում է ինստիտուցիոնալ հիմքերի վրա դնել զինված ապստամբությունը:

Պետությունը ոչ նախագահն է, ոչ էլ հիմնարկի ղեկավարը:

Տարիներ շարունակ սոցիալ-տնտեսական անհաղթահարելի ճգնաժամի։

Նույնիսկ եթե տղերքը հաջողության չհասնեն, նորից են փորձեր լինելու:

Մտցրել են մեր երկիրն ու ժողովուրդը ճակատագրական փակուղի:

Համ էլ այնտեղ գլխատվածների քանակն այն չի։