Մի քանի կոճակ սեղմելու արդյունքում հոդս կցնդեն՝ չպետք է փորձ անի «սպառնալ» Իրանին՝ մատ թափ տալով և բռունցք ցույց տալով։

Սկզբում շուխուռի «պովոդ»-թեմա են ստեղծում, հետո էդ իրանց սարքած ինցիդենտի շուխուռը որպես ինֆորմացիոն առիթ օգտագործում են PR-վելու, տեսախցիկների առաջ սեթևեթելու համար:

Խիստ մտահոգված ենք Երևան քաղաքի կենտրոնում իրականացվող ծառհատումներով:

Գոյ թատրոնն իմ ընկերն է։ Գոյ ջան, քո հետ եմ, չընկրկես:

Տկլոր ու սոված կառավարության երազած տկլոր Երևանը, ու նոր ծառերի միջոցով լափած փող:

Եթե վարկաբեկվում և թուլանում է բանակը, ապա դրանից հետո պետության փլուզումը դառնում է տեխնիկայի հարց։

Մի հատ էս ֆոտոները նայեք․ Ալիևի էս 3 տարվա պահվածքը էդ բռունցքն է։ Հիմա մտովի հետ գնացեք 2007 թիվ։ Ռիսկ կաներ դաժե մտածեր էդ մասի՞ն։ Ու դուք, ՔՊ-ականներ, բանակցություններ եք համեմատո՞ւմ։

«Գոյի» գոյությունը խիստ անհրաժեշտություն է, քանզի այն արժեհամակարգային լուրջ ներդրում ունի մեր կյանքում։

Այս ամբողջ պատմության ոչ թե զավեշտը, այլ ողբերգությունն այն է, որ այդ դավաճանը շարունակում է իշխել և վաճառել հայրենիքը։

Դե ասֆալտը միակ բանն է, որով սրանք կարողանում են ներկայանալ հանրությանը, թոզ փչել աչքերին ու հարստանալ

Աչքներդ թող սովորի...։

Լավրովը ևս մեկ անգամ հաստատեց, որ Նիկոլ Փաշինյանը գերադասել է իր «Հաղթելու ենք»–ի բլեֆն ու սեփական իմիջային խնդիրները մարդկանց կյանքերից ու տարածքային կորուստներից։

Զոհվելու են էսպես մեկ-մեկ, կամ 100-ներով, կամ 1000-ներով, ինչպես 44-օրյայի ժամանակ․․․

Քաղաքական բոլոր հանցագործներն իրենց չարագործություններն իրականացնում են ժողովրդի անվան տակ։

Ստացվում է՝ քանի դեռ պատասխանատվություն չկա, բարդակ է, արեք ինչ ուզում եք, իշխանությունն արտոնում է։

Եվրոպացի դիտորդները երևի էկզոտիկ են․ զոհ կա, բայց ասելիք չունեն։

Տիկին Վիկտորինը հերիք չի լռում է այս փաստի վերաբերյալ, դեռ մի բան էլ ամեն անկյունում գոռում է նիկոլի ժողովրդավարության բարձրագույնագույն մակարդակի մասին:

Լուծումներ կան։ Խաղաղության ու հաղթանակի կոնսոլիդացված ձայնը կարող է շրջել պատերազմի ու պարտության էջը։