Արեգ Գևորգյան. «Այսօր Ավանում «Հանրապետական» կուսակցության ներկայացուցիչները գործնականում ցուցադրել են «Ավելի լավ Երևան» կարգախոսի ողջ էությունը։ Ակտիվիստ Գուրգեն Ասատրյանի նկատմամբ գործադրվել է բռնի ուժ»։

Մարկ Սաղաթելյան. «Եթե մի քիչ մտածենք, ապա «Ավելի լավ Երևանը» Մոսկվան է, չնայած խանութների գները նույնն են։ Այստեղ ոչ միայն ավելի շատ և ավելի քաղաքակիրթ հայեր են ապրում, այլև ապրում են շատ ավելի լավ։ Մոսկվան զիջում է միայն եղանակի և սննդի առումով»։

«Չե՞ք ամաչում այ ավանցիներ, բա մի երկու քոռ կոպեկը կամ ծանոթի կարգով՝ ավանցի լինելը շահարկելով, հարց լուծել կարողանալը կամ նույնիսկ անգամ Ավանում էդքան խաղահրապարակ ու կանաչ գոտիներ կառուցելը արժի՞ ճշմարտության դեմ դուրս գալու համար։ Ինձ հետաքրքիր էլ չի, թե էդ բարեգործական ավտոբուսը ո՞ր կուսակցությունն է բերել, ես ամաչում եմ, որ ավանցին կանգնում ու դրա դեմ է խոսում...»:

«Այսօր ոչ պաշտոնական աղբյուրներից տեղեկացա, որ անցած երկու օրերին միայն Հայաստանի սահմանային անցակետերից մեկով հայրենիքը լքել է 11500 մարդ՝ մեծամասամբ ընտանիքներով՝ 4500 մարդ առաջին, 7000՝ մյուս օրը»։

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան. «Լինում է չի լինում մի հատ փոքր, աղքատ երկրի թագավոր է լինում: Էս թագավորը բավականին բութ ու շատակեր է լինում, ժողովուրդն էլ իրան չի սիրում»։

Մարինե Պետրոսյան. «Լսելով Րաֆֆու ելույթները, էն տպավորությունն էիր ստանում թե ընտրությունները կեղծելը ինչ-որ պատահական թյուրիմացություն ա, կասես՝ ամոթ ձեզ, բա չեք ամաչո՞ւմ, ու կեղծողները ամաչելով մեղա կգան»։

«Անցյալ տարի, երբ 8-րդ ընտրատարածքից մեծամասնական կարգով ԱԺ պատգամավորի թեկնածու էի, ընտրության ավարտից հետո, որի արդյունքում բացառապես ժողովրդի կողմից ինձ տված քվեներով այդ անհավասար մրցակցության պարագայում պաշտոնական տվյալներով անգամ զբաղեցրել էի երկրորդ տեղը, ինձ մոտեցավ իշխող քաղաքական ուժի տարածքային պատասխանատուներից մեկը, որին ճանաչում էի և ասաց...»

Աշոտ Ադամյան. «Եթե վարքն ու ասելիքը դառնում են մշուշոտ, ես ինքս էլ սկսում եմ ինքս ինձ չհասկանալ: Եվ երբ զրույցի եմ բռնվում ներքին ձայնիս հետ, նա ինձ հստակ ասում է՝ հավասարակշռվիր, հստակեցրու մտքերդ և, եթե կարող ես, ասա այդ մասին նրան, ում տվել էիր քեզ առաջնորդելու իրավունքը»։

Լևոն Զուրաբյան. «Ռեժիմը երբեք այսքան ատելի և թուլացած չի եղել, քան այսօր, պետք է օգտվել այս վիճակից և անհաշտ պայքար սկսել ավագանու ընտրություններում մեր հաղթանակի համար»։

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան. «Ընդդիմադիր քաղաքական դեմոգոգիայի եւ պոպուլիզմի վերջը»։

Առաքել Սեմիրջյան. «Կոշիկները ձեռքերիս,Վադալազկեն էլ հագիս, Ու Պուտինն էլ սրտիս մեջ, Բառից իջա ես քաղաք»։

Արեն մանուկյան. «Արմենին պետք ա բռնեին, ասեմ ավելին, լավ ա արել, որ խփել ա, իրա փոխարեն ես էլ նույնը կանեի, բայց...»

Վլադիմիր Կարապետյան. «Կոչ եմ անում` վերջ տվեք, չեք միանում մեզ` մի խանգարեք այս կարեւոր` քարոզաշրջանում մեր պայքարին»։

Ալեքսանդր Քանանեան. «Ավաղ, դուք այնքան միամիտ եք, որ չհասկացաք, որ եթե ձեր «Տիզբոնը» Մոսկվայում կամ Վաշինգտոնում է, ապա ձեր «Անհուշը» Հայաստանում է լինելու՝ ոմանց համար ֆիզիկապես, իսկ այլոց համար՝ բարոյապես»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Գնալու է Կրեմլի դիմացը ծոմ–հացադուլի նստի, մինչև Պուտինն ընդունի, այլապես կսպառնա իրա հետ միասին Պուտինին էլ դժոխք տանել»։

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան. «Առաջարկում եմ ֆեյսբուքյան անժամկետ զինադադար Րաֆֆուն ընդունողների եւ չընդունողների միջեւ»։

Կարինե Հակոբյան. «Դեռ տարիներ առաջ, երբ «Ժառանգության» համագումարի ընթացքում կեղծիքներով վարչություն էր ընտրվել, և այդ մասին գրվեց թերթերում և նշվեցին անուններ, Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իր վրդովմունքը հայտնեց կեղծիքների առնչությամբ, սակայն այսօր այդ դեմքերը նրա աջ և ձախ ձեռքերն են»:

Գայանե Առուստամյան. «Քաղաքական դիակը դեգերում էր այսօր... հա ձգտում էր դեպի գերեզմանները... մարդիկ հետեւից ընկած՝ հոգեդարձ էին անում ու ցույց տալիս դեպի իր հաղթանակի նստավայրը տանող ճանապարհը, բայց ավաղ...»