Արմեն Սարգսյանին միշտ համարել եմ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի մոտիվացված աջակիցը:

Անշուշտ համաձայն եմ, որ чёрт ногу сломит, բայց միաժամանակ` ջհանդամը, թե не сломит․

Այստեղ խնդիրը միայն Օնիկ Գասպարյանի անձը չէ, նրա և բանակի շուրջ համախմբած զինվորականները չեն։

Իսկ քանի՞ լատենտ «Էդմոն» կա ընդդիմության մեջ, քանի՞ ուժ կա, ով ավելի դյուրությումբ արդեն իսկ կսկսի բանակցություններ Նիկոլի հետ։

Նախագահ Քոչարյանը արևմտյան ուժերին պատճառել է հարյուր միլիոնավոր դոլարի վնաս։

Անդրանիկ Քոչարյան կոչվող արարածը ԱԺ ամբիոնից հայտարարում է, որ ապրիլյան պատերազմին մենք պարտություն ենք կրել։

Հա, փաստորեն, դրոնով նկարել էին, ուղղակի աչքներս չէին կոխում, որովհետև կոխելու բան էլ չկար։

Արմեն Սարգսյանը կոպտորեն խախտեց Սահմանադրության 123-րդ հոդվածի 2-րդ մասը, ըստ որի՝ Հանրապետության նախագահը հետևում է Սահմանադրության պահպանմանը:

Ես Նիկոլի ոչ մի խոսքին չեմ հավատում, որովհետև չեմ տեսնում այդ խոսքերի օբյեկտը:

Հանրապետության նախագահն առանձին դիմումով դիմելու է սահմանադրական դատարան «Զինվորական ծառայության և զինծառայողի կարգավիճակի մասին» 2017թ. նոյեմբերի 15-ի ՀՀ օրենքի՝ Սահմանադրությանը համապատասխանելու հարցը որոշելու խնդրանքով:

Առաջինում Շուշիի կորստի ցավն էր, երկրորդում՝ Շուշիի հանձնման խրախճանքը:

«նիկոլ վարչապետ» աղաղակող երթերի մասնակցելով կարծում եմ այդքան էլ արդյունավետ ճանապարհ չես ընտրել։

Այս անկումը ո՞նց ենք խմբագրելու:

Ցավում եմ, որ նման զիջման կարող էր գնալ նախագահը, այն էլ նման պայմաններում:

Նպատակ ունեցող արժանապատիվ քաղաքացիներն ու միասնական բանակը չեն կարող պարտվել։

Նա իր առջև ուներ դրված ընդամենը մի խնդիր՝ ամեն գնով ստանալ պատկեր, մարդկանց քանակ՝ ցույց տալու համար, թե ունի ժողովրդական աջակցություն:

Պետական մեքենան և վարչապետը հսկայական ճնշում են գործադրում նախագահի վրա։

Ի վերջո, համայնքային ծառայողը պաշտպանվա՞ծ է օրենքով։